‘Als je een koppel was, zou je dan nog samen zijn?’ Het is een vraag die ik radiomaakster Truus Druyts ooit hoorde stellen. Het deed me even stilstaan bij mezelf, bij de relatie die ik met mezelf had. Het is namelijk erg makkelijk om bij relationele problemen je partner, je werkgever, je ouders, de politiek of zelfs de hele gestoorde wereld de schuld te geven van jouw misère, maar als puntje bij paaltje komt is de enige echte oorzaak van jouw ellende: de relatie met jezelf. En van daaruit de relaties met de anderen. Niet andersom (hoe graag we dat onszelf ook wijsmaken).
Maar hoe kan je nu met jezelf aan de slag? Hoe kan je voor jezelf je blinde vlekken zichtbaar maken, en blokkades opheffen? Antwoord: familieopstellingen.
Familieopstellingen
Familieopstellingen is één van de meest effectieve therapeutische werkvormen die ik ken. Met regelmaat zet ik dit ook in tijdens mijn schrijfretraites, bijvoorbeeld bij hardnekkige schrijfblokkade, of wanneer deelnemers een grote blokkade voelen als het gaat om zichtbaarheid of zichtbaar worden. Vaak zitten er onbewuste ladingen in de weg, die met familieopstellingen naar de oppervlakte komen, en zo geheeld kunnen worden.
Inzicht en heling
Familieopstellingen bieden een directe lijn naar inzicht en heling, zeker en vooral als het over menselijke relaties gaat. Lees hierover ook mijn blog 7 veelgestelde vragen over familieopstellingen.
Bij familieopstellingen werk je rechtstreeks vanuit je kern. Als je een opstelling doet, waarbij er gekeken wordt naar jouw specifieke probleem, kan er alleen maar in jouw familiesysteem, jouw familiebewustzijn, gepord worden. Je kan jouw probleem niet gaan oplossen door in het familiesysteem van je schoonvader of werkgever te gaan kijken. Een opstelling start echt bij jou, en laat zien hoe jij (wellicht) verstrikt zit in onbewuste patronen of blindelings gekopieerde overtuigingen. Laat ik even een onschuldig voorbeeld geven.
.
.
Blinde vlekken zichtbaar maken
Ik heb jarenlang gedacht dat ik niet van hardlopen hield. Ik was ervan overtuigd dat ik dat niet kon. Ik was er ook bang voor. Als ik op de middelbare school rondjes moest lopen – de onpopulaire Coopertest – klopte mijn hart in mijn keel van angst. ‘Dat kan ik niet, zoiets. Dat is niks voor mij.’ Tot ik – toevallig – jaren later op een heel andere manier in aanraking kwam met hardlopen. Ik ontdekte dat ik dat heerlijk vond, en dat het echt niet zo moeilijk was om elke dag weer die loopschoenen aan te trekken om 25 min, 30 min, 40 min enz. te gaan hardlopen, en daarbij telkens een beetje mijn grens te verleggen.
Ik besefte: ik heb jarenlang rondgelopen met een overtuiging die niet de mijne was. Maar waar kwam die angst dan vandaan? De turnleraar? Neen, het zat verder dan dat. Ver moest ik het niet zoeken: de angst voor lichamelijke beweging had ik netjes gekopieerd van mijn moeder. ‘Sport is niks voor mij’, was een typische uitspraak van haar. En die overtuiging had ik overgenomen. Tot ik ontdekte dat het niet klopte voor mijn lichaam. Ik had zoiets als hardlopen juist erg nodig.
Vanaf het moment dat ik dit eenvoudige inzicht kreeg, ben ik ingesleten patronen en overtuigingen niet meer blindelings voor ‘waar’ gaan aannemen. Een lang proces, waarbij vooral mijn eigen schrijfmeditaties en familieopstellingen de hardnekkigste blinde vlekken hebben getoond.
Want hoe veel je ook op je verstand wil vertrouwen, er zijn nu eenmaal dingen waar je verstand écht niet bij kan. Integendeel, je verstand zal er alles aan doen om jouw blinde vlekken zo onzichtbaar mogelijk te houden!
Relaties zijn zelden wat ze lijken
Familieopstellingen kan je uiteraard inzetten voor iets ernstigere dingen dan bovenstaand voorbeeld. Misschien ondervind je obstakels in de relatie met je moeder, vader, partner, werkgever, zus of broer? Misschien gaan al je relaties zodanig moeizaam dat je er hinder van ervaart (angsten, paniek, stress, boosheid)? Misschien vind je het moeilijk om je hart open te zetten in relatie? Of je loopt in je partnerrelatie telkens tegen dezelfde muren aan: je hebt een niet aanwezige partner, je wordt keer op keer bedrogen, je wordt keer op keer achteruit gesteld of ‘niet gezien’?
Je bent niet de enige. Relaties ‘hebben’, in relatie ‘zijn’ is soms een moeilijke opdracht. Bewust worden van je relaties is daarbij ontzettend belangrijk. Welke rol neem je in? Welke rollen worden je altijd automatisch toebedeeld? Hoe zien je familiebanden eruit en welke invloed heeft dat op al je andere relaties? En ook: wat je mijn familiegeschiedenis en hoe hebben bepaalde feiten en gebeurtenissen het leven van alle familieleden bepaald? Wat speelt er onder de oppervlakte? Is er een familiegeheim?
Onze relaties zijn zelden wat ze lijken. En wat we nog het meest vergeten: élke relatie is wederkerig, in een relatie sta je nooit alleen. Gevolg: je kan nooit alleen maar de vinger naar de ander wijzen.
Foute partners aantrekken
Als jij bijvoorbeeld neerkijkt op je partner en hem of haar nooit als ‘goed genoeg’ of voor vol kan aanzien (je hebt altijd wel iets op hem of haar aan te merken, je partner is nooit mooi, jong, slim, attent, aanwezig, reislustig, open, sociaal, … genoeg), dan moet je jezelf de vraag stellen hoe graag je jezelf ziet, en hoe de relatie met jezelf de relatie met je partner beïnvloedt.
Je mag niet vergeten om jouw rol en verantwoordelijkheid in het verhaal op te nemen. Maar daarvoor is inzicht nodig, helder inzicht in bewuste én onbewuste beweegredenen om met een bepaalde partner in een bepaald soort relatie te treden.
Als je helder inzicht krijgt in jouw WAAROM: waarom je altijd ‘foute’ partners aantrekt, of waarom je nooit voor vol gezien wordt door je werkgever (en je je eigen rol daarin ook durft te zien), of waarom je een moeilijke relatie hebt met (één van) je kinderen, dan komt er ruimte voor transformatie. Om blind overgenomen overtuigingen en patronen te kunnen veranderen, is er eerst inzicht nodig. En dan volgt de rest vanzelf.
Ik heb er ook zo eentje thuis
Stel dat jij een vrouw bent en je hebt je leven lang van je grootmoeder, moeder, tantes, zussen …. gehoord dat ‘je niet kan rekenen op mannen’ of dat ‘mannen altijd lui zijn’, dan is de kans groot dat jij ook mannen gaat uitkiezen die al gauw ‘niets waard’ blijken te zijn. Zodat je allemaal tegen elkaar kan zeggen: ‘Kijk, ik heb er ook zo eentje thuis.’ Dat kunnen zeggen, is nodig om deel te blijven uitmaken van jouw familie.
En het gaat nog verder: zelfs de meest perfecte man zal in jouw ogen ‘niets waard’ blijven zolang jij jouw blindelings gekopieerde overtuiging niet hebt losgelaten. Herkenbaar?
Inzicht leidt naar transformatie
Ik groeide op met de overtuiging dat mannen wezens zijn die je onverwacht in de steek laten. De reden daarvoor was de dood van mijn vader: hij stierf onverwacht op jonge leeftijd. Bovenop deze gebeurtenis kwam nog het feit dat mijn vader in de jaren dat hij nog leefde, emotioneel nooit erg aanwezig was. Ik herinner me hem als een vriendelijke, sociale maar eerder droeve romanticus die het liefst met zijn neus in de boeken zat.
En wat was dan het type man dat ik later als volwassene zou aantrekken? Inderdaad, een emotioneel niet aanwezige man die het liefst met de neus in de boeken zat. Bij voorkeur eentje die me daarbij voortdurend zou dreigen met vertrek (Ik zie het niet meer zitten. Wij passen niet bij elkaar. Ik stap op! Morgen ben ik écht weg!). En als hij dan uiteindelijk toch bleef, tja, dan stapte ik zelf op. Ik deed er onbewust alles aan om te leven naar mijn overtuiging: ‘Mannen laten me in de steek.’
Ik kon, durfde, wilde niet geloven dat een man er durfde te zijn voor mij. Maar het is pas wanneer ik aan de slag ben gegaan met familieopstellingen, dat ik de werkelijke diepte van mijn eigen rol in mijn relaties onder ogen heb durven zien. Ik deed zélf altijd mijn uiterste best om ervoor te zorgen dat een man uiteindelijk weg zou gaan. Vaak was ik zélf niet aanwezig in mijn relaties. Kortom, plots begreep ik ten volle de wederkerigheid in relaties. Alles wat ik de ander verweet, had ik ook mezelf te verwijten.
Schrijfmeditatie en opstellingen brengen raad
Voor mij hebben én schrijfmeditatie én opstellingswerk het grootste verschil gemaakt. Het liet me echt zien wat er onder de oppervlakte speelt, stroomt of net niet stroomt. Eens je het licht laat schijnen op je patronen, ben je klaar voor transformatie. Dan trap je niet meer zo gauw in je valkuilen …
*
*
Wil je graag schrijfmeditatie en familieopstellingen ervaren?
Kijk in mijn retraite-agenda en schrijf je in!
*
[su_spacer size=”30″]
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
Geef een reactie