Dit is het.
Corona.
Mijn verhaal van de voorbije twee weken.
“Waar is Joey?” vroeg je je misschien af.
Ik was daar, tussen twee landen in, en moest even een heftige keuze maken.
Op 11 maart landde ik in België, me verheugend op twee maanden retraites en workshops. Twee dagen later, op 13 maart, druppelde het besef binnen: mijn drukke agenda van maart en april, zou wel eens in één klap leeg kunnen komen te staan. Paniek, 1001 vragen, wat nu?
Waar wil ik zijn?
De eerste en belangrijkste vraag aan mezelf was: waar wil ik zijn, als Europa in lock down gaat? Mijn ouders, mijn zussen, mijn petekind, mijn familie … ze wonen allemaal in België. Toch voelde ik meteen: ik wil naar huis, mijn thuis, op Ikaria. De keuze was niet makkelijk, want wat als mijn familie me nodig zou hebben? Dan zou ik niet kunnen terugkeren (ik ben officieel inwoner van Griekenland intussen, niet van België). Drie nachten lag ik wakker: wat nu? Wat is mijn volgende stap?
Ikaria roept
Bovendien zou ik hier, na terugkeer op Ikaria, verplicht worden tot twee weken zelf-quarantaine. Twee weken in mijn eentje, zonder enig contact. Wil je dat, Joey? Heel even sprak de angst: je bent gek als je naar huis keert, je familie heeft je nodig. Maar toch, als ik dieper ging voelen was er een stem die sterker was: ik wil naar huis, ook al betekent dat een tijdlang eenzaamheid, ook al betekent dat dat ik mijn familie achterlaat. Waarom precies die roep zo sterk is, weet ik niet. Wat ik wel voel is dat Ikaria mijn aarde is, mijn voedingsbodem, de plek waar ik ooit een nieuw begin maakte, de plek die me ook nu weer zal ondersteunen in deze heftige crisis.
Dus alle hens aan dek om een vliegticket terug te boeken, naar Athene, en van Athene naar Ikaria. In Athene zat ik twee dagen vast, opgesloten in een studiootje van vrienden. Wegens storm op Ikaria waren er geen vliegtuigen of boten. Het gaf me de kans om ook Athene in lock down te ervaren: de anders zo drukke stad was leeg, een spookstad waarin slechts een handjevol gemaskerde en gehandschoende mensen rondliepen. Ik had het gevoel dat ik beland was in een enge film.
Blijf aanwezig
Eergisteren landde ik op Ikaria. Ook hier: alles gesloten, mensen met maskers en handschoenen. Paniek en angst overal voelbaar. Maar als ik de natuur in trek, zoals gisteren, tijdens een lange wandeling in de heuvels, dan hoor ik het weer, die stem die zegt: “Laat maar los. Je mag wandelen, de zon op je gezicht voelen, in elk moment gewoon aanwezig zijn bij jezelf.”
Neem je tijd
Ik neem nu even de tijd om te landen, om te wennen aan mijn nieuwe situatie, hier zo in mijn eentje. Tegelijk zoek ik naar oplossingen en alternatieven voor die drukke agenda die nu leeg is.
Ik maak het nog even stil in mij, en kom in actie wanneer ik voel dat ik met mijn hele zelf er kan zijn voor jou. Vanuit rust en overgave.
Mijn grootste dilemma is nu: wil ik, net zoals zoveel anderen, online gaan? Ik zie zoveel nieuwe initiatieven online. Ik zie filmpjes, happenings, zoveel nieuwe beweging. Ik vraag echter af: moet ik mee in die stroom? Ik wil in dit soort keuzes vooral dicht bij mezelf blijven. Voelen wat klopt. En dat heeft tijd nodig. Ik voel nu nog meer dan anders: ik ben een trage ondernemer. Ik neem mijn tijd om de hele situatie in overschouw te nemen en goed te voelen: wat is mijn nieuwe plek hierin?
Ik ben er voor jou
Wat ik al wel voel, is dat ik samen met jullie deze dagen al schrijvend en schrijfmediterend wil doorbrengen. In welke vorm precies, of dat nu via Facebook, of online schrijfgroepen, of Zoomcalls of individuele online begeleiding zal zijn, of nieuwe retraites in de toekomst … ik weet het nog niet precies. Maar ik ben er, ik ben aanwezig, al is dat nu nog even op de achtergrond. Ik ben er voor jou, in gedachten, laat dat wel duidelijk zijn.
Heel veel liefs, Joey
.
Je kunt, als je dat graag wilt, hieronder je reactie achterlaten.
.
Lees je graag meer over schrijfmeditatie? Dan is mijn boek wellicht voor jou. Kijk op: Schrijven naar bewustzijn.
.
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
“Maar ik ben er, ik ben aanwezig , al is dat nu even op de achtergrond . Ik ben er voor jou, in gedachten, laat dat wel duidelijk zijn”
Lieve Joey, jouw laatste woorden omschrijven precies wat ik voel na ons skype gesprek , alweer enige weken geleden.
Er is geen dag voorbij gegaan dat ik niet even aan je denk ( en aan ons gesprek ;-)) )
Ik ben met jouw boek begonnen en met het schrijven naar binnen.
Het is net of ik jouw hulp en steun mis…….Kan dat ? Tegelijkertijd voelt het dat ik ,dit begin , kennelijk eerst zelf moet doen .
Ik ben nu al dankbaar dat ik je heb leren kennen !
Liefs,
Lieke
O, Lieke, maar mijn hulp en steun zit ook verwerkt in de woorden van mijn boek hoor. Voel even in de witruimte tussen de zinnen. Daar vind je mij!
Het is een turbulente tijd voor alle mensen. Toch roept een crisis het beste in onszelf boven. Op onszelf worden teruggeworpen… De juiste tijd voor (meer) bewustwording en ook heel de natuur is zich aan het herstellen. Ik geniet in stilte en ben dankbaar voor deze zijde van (ook) de tragiek. Liefs en zorg goed voor je welzijn. Maria Menting- Nederland