Vaak ontmoet ik mensen die graag schrijven, maar geen retraite aandurven omdat ze van zichzelf vinden dat ze ‘geen goed schrijver’ zijn. En dat is jammer, want je hoeft geen schrijver te zijn, om te ‘mogen’ schrijven, toch? Schrijfmeditatie, of de punt-lijn-meditatie die mijn basismethode is, biedt je zo veel méér, is zoveel méér dan het werken aan een product (boek).
schrijfmeditatie verbindt
Het uitdrukken van jezelf, met name in schrijfmeditatie, heeft een sterk verbindende en transformerende functie. Lees ook even onderaan deze blog fantastische tekst van de Amerikaanse filosoof, poëet en spiritueel leraar, Mark Nepo. De boodschap die hij geeft, probeer ik met hart en ziel mee uit te dragen: “Wanneer we diep genoeg over onszelf schrijven, schrijven we de wereld. Wanneer we de wereld volledig genoeg betreden, schrijven we onszelf.”
De eerste en belangrijkste functie van schrijfmeditatie is dus niet het product (boek), maar wel verbinding; verbinding van onszelf met het diepst van onze ziel, en vanuit die verbinding (en begrip), de verbinding van onszelf met de wereld.
+
.
schrijfmeditatie transformeert
Schrijfmeditatie transformeert. Dit is de tweede belangrijke ‘functie’. Nepo: “De betekenis van grote kunst kan begrepen worden, niet zozeer door de enkelvoudige schoonheid die bereikt wordt in de geboorte van een kunstwerk, maar meer door de kracht van transformatie die geboren wordt in ons, door de reis van de creatie ervan.”
niet het doel is belangrijk, maar de weg
Niet het doel (boek, verhaal) is dus belangrijk, maar wel de reis ernaartoe: “de reis van de creatie ervan”. Soms zit er bij de start van je schrijfretraite al een boek klaar in je hoofd, soms ook niet. Misschien sleurde je een oud manuscript met je mee, en ontdek je dat wat je al schreef, helemaal niet is wat je écht wil schrijven. Vertrouw en geloof: jouw boek, met daarin jouw unieke en authentieke boodschap, verschijnt als definitieve “vorm” wanneer de tijd daarvoor rijp is.
Die vorm “boek” is echter niet het belangrijkst, wel de beweging, de reis ernaartoe: misschien denk je dat je een boek wil schrijven, en ontdek je gaandeweg dat jouw boodschap een heel andere vorm nodig heeft? Wat het ook wordt, de droom van je boek houdt je in beweging, zet je op weg, schenkt je duizenden nieuwe ervaringen.
Schrijfmeditatie hoeft niet ‘goed’ te zijn
Je pen hoeft niet ‘goed’ te zijn om de kracht van schrijfmeditatie te kunnen ervaren. Zo kan je bijvoorbeeld plots merken dat je schrijft over onbewuste verlangens, zoals het verlangen naar tuinieren of het bespelen van een muziekinstrument. Kortom, plots zie je dingen in je schrijfboek staan waar je al jaren niet meer aan hebt gedacht. Plots worden je ‘vergeten’ verlangens weer zichtbaar. Snap je? Schrijfmeditatie helpt je in die zin bij je zoektocht naar je ware verhaal.
Schrijfmeditatie helpt je je ware verhaal te léven
Schrijfmeditatie helpt je uit te drukken wat je zo lang hebt onderdrukt. Als je werkelijk jouw leven wil léven, dan is het belangrijk dat je wat diep in jezelf leeft, ook buiten in de wereld gaat be-leven en uit-leven.
Of zoals Nepo het schrijft: “Wat jouw verhaal ook is, je authenticiteit is gekoppeld aan wat is onder-drukt en wat is uit-gedrukt (…). Het is deze delicate, paradoxale nuance tussen oppervlakte en diepte, tussen bloem en wortel, tussen wat ‘buiten’ is toegestaan en wat ‘binnen’ is toegestaan, dat voortdurend bepaalt of jij je leven leeft of niet.”
.
Bekijk ook eens één van mijn retraites, zoals de zomerweek in België of de verdiepingsweek op Ikaria (Griekenland)
*
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
+
[su_quote]
Wanneer we diep genoeg over onszelf schrijven, schrijven we de wereld.
Wanneer we de wereld volledig genoeg betreden, schrijven we onszelf
Zo leven we de paradox tussen tegelijkertijd uniek zijn en gelijk aan alles.
Door proberen te creëren, zijn we gecreëerd.
Door proberen je uit te drukken, ben je uitgedrukt.
Door proberen betekenis te ontdekken, worden we betekenisvol.
Dus de betekenis van grote kunst kan begrepen worden,
niet zozeer door de enkelvoudige schoonheid die bereikt wordt
in de geboorte van een kunstwerk,
maar meer door de kracht van transformatie die geboren wordt in ons,
door de reis van de creatie ervan.
Het is niet het ding dat gemaakt is,
maar de creatieve handeling – welke vorm het ook heeft –
die onze plaats in het Mysterie herstelt.
Wanneer we worstelen met onze bagage, ontdekken we
dat wat niet is uit-gedrukt, is onder-drukt
Hoe meer we ons uitdrukken, hoe levendiger we zijn.
Hoe meer stem we geven aan onze levenspijn,
hoe minder ballast we hebben
hoe meer onze buiten en binnenkant samenvallen met elkaar.
Hoe meer we onderdrukken, hoe meer we wegduwen en inhouden,
hoe kleiner we worden.
Hoe meer we ophopen tussen ons hart en onze dagelijkse ervaringen,
hoe moeilijker het wordt om hier doorheen
de directheid van authentiek leven te voelen.
Wat jouw verhaal ook is,
het lijkt er op dat onze authenticiteit is gekoppeld aan wat is onder-drukt en wat is uit-gedrukt
Net als bloemen gezonde wortelstelsels nodig hebben om te kunnen bloesemen,
kunnen gevoelens hun schoonheid enkel uitdrukken, wanneer ze gezond in ons geworteld zijn.
Dan pas kunnen ze doorbreken en kiemen buiten ons.
Het is deze delicate, paradoxale nuance
tussen oppervlakte en diepte ,
tussen bloem en wortel,
tussen wat ‘buiten’ is toegestaan en wat ‘binnen’ is toegestaan,
dat voortdurend bepaalt of wij onze levens leven of niet.[/su_quote]
Mark Nepo, De functie van (zelf)expressie.
Heel mooie tekst!
Ik kijk ernaar uit om verder te oefenen in het naar buiten brengen van wat er van binnen aanwezig is.
Tot gauw in je mooie Griekenland, lieve Joey.
Dankjewel, Julie. Tot gauw!
Zo heb ik de afgelopen maanden (na de schrijfretraite van maart jl.) inderdaad beleefd bij het schrijven van mijn roman. Ik heb me verdiept in de wereld van het hoofdpersonage (die op mij lijkt). Hoe hij 30 jaar geleden in een hel op aarde ronddoolde, in een wereld die hij daarna meer dan de helft van zijn leven wegstopte in de onderste en diepste la van mijn ziel.
Naast de helende werking, die vanuit het schrijven uitgaat, biedt de gedachte dat ik met mijn roman iets kan betekenen voor de samenleving mij heel veel rust, troost, voldoening en vertrouwen. Vertrouwen dat het boek er komt. En misschien nog wel meer……
Daar zijn maar twee woorden voor. Bedankt Joey!
Ook jij bedankt, Karel. Fijn te lezen dat er een roman op komst is!
Toen in 2006 bij mij epilepsie werd vastgesteld, ben ik gedichten beginnen schrijven. Het heeft me de kracht en vergeving gegeven om door te gaan. Ik kwam in contact met mijn diepste gevoelens, mijn pijn, mijn onverwerkte ik en het gaf me de levensvreugde om de draad weer op te pikken. Nu schrijf ik nog weinig, misschien is het toch tijd om weer eens…
Zeker weten, Anke, dat jouw tijd om te schrijven weer is aangebroken. Wacht niet tot morgen. Pak je pen op en …
Hi Joey, dag mooi mens. Jouw woorden en wat deze in zich dragen, zijn voor mij iedere keer weer hartverwarmend en ondersteunend. Dat schrijven niet aan de goedkeuring van een ander moet voldoen was voor mij zo essentieel. Het volgen van jouw retraite, de oefeningen die ik blijf gebruiken, jouw stem die ik hoor als het welles-nietesspel weer eens tekeer gaat in mijn hoofd, de verrassende punt en het altijd mooie pantoum … en nog zoveel meer … het zijn geschenken die, stap na stap, naar andere keuzes in mijzelf geleid hebben en dat nog steeds doen. Verbinding ?
Ik heb nu een blog (dat was even zweten) en beweeg me daar al groeiend in, met plezierige spanning. En er is nog die droom 🙂
Ondertussen kijk ik uit naar je boek, yes!!! En wens ik jou en de deelnemers een heerlijke reis op hun zoektocht naar hun ware verhaal. Liefs, Daisy
Dankjewel, Daisy. Fijn dat je weer schrijfplezier ervaart (ondanks het zweten). Jouw blog wordt absoluut fantastisch!