schrijfmeditatie verbindt en transformeert

Vaak ontmoet ik mensen die graag schrijven, maar geen retraite aandurven omdat ze van zichzelf vinden dat ze ‘geen goed schrijver’ zijn. En dat is jammer, want je hoeft geen schrijver te zijn, om te ‘mogen’ schrijven, toch?  Schrijfmeditatie, of de punt-lijn-meditatie die mijn basismethode is, biedt je zo veel méér, is zoveel méér dan het werken aan een product (boek).

schrijfmeditatie verbindt

Het uitdrukken van jezelf, met name in schrijfmeditatie, heeft een sterk verbindende en transformerende functie. Lees ook even onderaan deze blog fantastische tekst van de Amerikaanse filosoof, poëet en spiritueel leraar, Mark Nepo. De boodschap die hij geeft, probeer ik met hart en ziel mee uit te dragen: “Wanneer we diep genoeg over onszelf schrijven, schrijven we de wereld. Wanneer we de wereld volledig genoeg betreden, schrijven we onszelf.”

De eerste en belangrijkste functie van schrijfmeditatie is dus niet het product (boek), maar wel verbinding; verbinding van onszelf met het diepst van onze ziel, en vanuit die verbinding (en begrip), de verbinding van onszelf met de wereld.

+

.

schrijfmeditatie transformeert

Schrijfmeditatie transformeert. Dit is de tweede belangrijke ‘functie’. Nepo: “De betekenis van grote kunst kan begrepen worden, niet zozeer door de enkelvoudige schoonheid die bereikt wordt in de geboorte van een kunstwerk, maar meer door de kracht van transformatie die geboren wordt in ons, door de reis van de creatie ervan.”

niet het doel is belangrijk, maar de weg

Niet het doel (boek, verhaal) is dus belangrijk, maar wel de reis ernaartoe: “de reis van de creatie ervan”. Soms zit er bij de start van je schrijfretraite al een boek klaar in je hoofd, soms ook niet. Misschien sleurde je een oud manuscript met je mee, en ontdek je dat wat je al schreef, helemaal niet is wat je écht wil schrijven. Vertrouw en geloof: jouw boek, met daarin jouw unieke en authentieke boodschap, verschijnt als definitieve “vorm” wanneer de tijd daarvoor rijp is.

Die vorm “boek” is echter niet het belangrijkst, wel de beweging, de reis ernaartoe: misschien denk je dat je een boek wil schrijven, en ontdek je gaandeweg dat jouw boodschap een heel andere vorm nodig heeft? Wat het ook wordt, de droom van je boek houdt je in beweging, zet je op weg, schenkt je duizenden nieuwe ervaringen.

Schrijfmeditatie hoeft niet ‘goed’ te zijn

Je pen hoeft niet ‘goed’ te zijn om de kracht van schrijfmeditatie te kunnen ervaren. Zo kan je bijvoorbeeld plots merken dat je schrijft over onbewuste verlangens, zoals het verlangen naar tuinieren of het bespelen van een muziekinstrument. Kortom, plots zie je dingen in je schrijfboek staan waar je al jaren niet meer aan hebt gedacht. Plots worden je ‘vergeten’ verlangens weer zichtbaar.  Snap je? Schrijfmeditatie helpt je in die zin bij je zoektocht naar je ware verhaal. 

Schrijfmeditatie helpt je je ware verhaal te léven

Schrijfmeditatie helpt je uit te drukken wat je zo lang hebt onderdrukt. Als je werkelijk jouw leven wil léven, dan is het belangrijk dat je wat diep in jezelf leeft, ook buiten in de wereld gaat be-leven en uit-leven.

Of zoals Nepo het schrijft: “Wat jouw verhaal ook is, je authenticiteit is gekoppeld aan wat is onder-drukt en wat is uit-gedrukt (…). Het is deze delicate, paradoxale nuance tussen oppervlakte en diepte, tussen bloem en wortel, tussen wat ‘buiten’ is toegestaan en wat ‘binnen’ is toegestaan, dat voortdurend bepaalt of jij je leven leeft of niet.”

.

---

Bekijk ook eens één van mijn retraites, zoals de zomerweek in België of de verdiepingsweek op Ikaria (Griekenland)

---

 

 

*

Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.

P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.

Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!

 

 +

[su_quote]

Wanneer we diep genoeg over onszelf schrijven, schrijven we de wereld.

Wanneer we de wereld volledig genoeg betreden, schrijven we onszelf

Zo leven we de paradox tussen tegelijkertijd uniek zijn en gelijk aan alles.

 

Door proberen te creëren, zijn we gecreëerd.

Door  proberen je uit te drukken, ben je uitgedrukt.

Door proberen betekenis te ontdekken, worden we betekenisvol.

 

Dus de betekenis van grote kunst kan begrepen worden,

niet zozeer door de enkelvoudige schoonheid die bereikt wordt

in de geboorte van een kunstwerk,

maar meer door de kracht van transformatie die geboren wordt in ons,

door de reis van de creatie ervan.

Het is niet het ding dat gemaakt is,

maar de creatieve handeling – welke vorm het ook heeft –

die onze plaats in het Mysterie herstelt.

 

Wanneer we worstelen met onze bagage, ontdekken we

dat wat niet is uit-gedrukt, is onder-drukt

Hoe meer we ons uitdrukken, hoe levendiger we zijn.

Hoe meer stem we geven aan onze levenspijn,

hoe minder ballast we hebben

hoe meer onze buiten en binnenkant samenvallen met elkaar.

Hoe meer we onderdrukken, hoe meer we wegduwen en inhouden,

hoe kleiner we worden.

 

Hoe meer we ophopen tussen ons hart en onze dagelijkse ervaringen,

hoe moeilijker het wordt om hier doorheen

de directheid van authentiek leven te voelen.

 

Wat jouw verhaal ook is,

het lijkt er op dat onze authenticiteit is gekoppeld aan wat is onder-drukt en wat is uit-gedrukt

Net als bloemen gezonde wortelstelsels nodig hebben om te kunnen bloesemen,

kunnen gevoelens hun schoonheid enkel uitdrukken, wanneer ze gezond in ons geworteld zijn.

Dan pas kunnen ze doorbreken en kiemen buiten ons.

 

Het is deze delicate, paradoxale nuance

tussen oppervlakte en diepte ,

tussen bloem en wortel,

tussen wat ‘buiten’ is toegestaan en wat ‘binnen’ is toegestaan,

dat voortdurend bepaalt of wij onze levens leven of niet.[/su_quote]

 

Mark Nepo, De functie van (zelf)expressie.