Gastblog: “Wakker worden in jezelf is pijnlijk bevrijdend.”

In deze openhartige blog deelt deelneemster Chantal Melijn haar ervaringen over de retraite “Van Inzicht naar Vrijheid” (juni 2017), waarin ze intensief aan de slag ging met zowel familieopstellingen als schrijven. Ook vertelt ze over haar kennismaking met het wonderlijke eiland Ikaria.

*

Stille oerkracht

IKARIA – Juni 2017. Mijn verwachtingen zijn hoog. Om alvast een beetje aan te komen, land ik twee dagen voor aanvang. De anderhalf uur durende rit van de luchthaven naar het hotel is meteen een voltreffer. Adembenemende vergezichten van kristalhelder blauw, azuur en zilverwit licht, kronkelende wegen over hoge bergtoppen en langs diepe valleien. Wat een verrassende grilligheid! Plots wordt mijn blik vastgehouden door de contouren van een rotspartij – het profiel van een opperhoofd indiaan – die precies mijn gevoel verklaart: het eiland Ikaria herbergt een stille oerkracht.

Op de vleugels van Icarus

De eerste avond vertelt Joey de betekenis achter de mythe van het eiland: het verhaal van Icarus die op weg naar de vrijheid, de raad van zijn vader om niet te hoog, noch te laag te vliegen, in de wind slaat. In al zijn enthousiasme wordt hij  roekeloos. Hij reikt té hoog, vliegt té dicht bij de zon. Zijn vleugels, gemaakt uit was, raken verhit en smelten. Icarus stort neer in de Egeïsche (Icarische) zee. Een verhaal over hoogmoed en overdreven zelfvertrouwen. Het is alsof ze met Icarus’ verhaal ook mijn verhaal van het voorbije jaar vertelt; ik reisde  halsoverkop naar Griekenland en ik heb mogen ervaren wat té hoog en té laag vliegen is …

Het eerste schrijven

De eerste schrijfsessie opent mijn ogen. Voor het eerst leer ik te schrijven vanuit het hart, en niet vanuit mijn hoofd. Dit is helemaal nieuw voor me! Ik ben totaal verbaasd over de sprongen die mijn gedachten maken en de gevoelens en emoties die zich naar de oppervlakte wurmen. Wat een inzichten! Wat een krachtige manier om mezelf beter te leren kennen! Eindelijk leer ik hoe ik met het schrijven kan helder krijgen wat er zich allemaal in mezelf afspeelt.

.

.

het spel van familiedynamiek

Diep helend en krachtig transformerend werk ervaar ik bij de familieopstellingen. Tijdens mijn opstelling plaats ik representanten, vrijwillige deelnemers die de rol van mijn familieleden en mezelf spelen.  Voor mijn ogen ontvouwt zich langzaam het spel van de familiedynamiek en de rol die ik onbewust al mijn hele leven opneem en onderhoud. Verborgen geheimen, destructieve patronen en ongezonde systemen uit het verleden worden zichtbaar. Verbijsterd zie ik hoe ik uit liefde en loyaliteit, deze pijnlijke familiedynamiek heb overgenomen, en reeds heb doorgegeven aan mijn eigen kind. Boosheid en verdriet wellen op.

Wakker worden is pijnlijk bevrijdend

Het moment van de waarheid is intens, het is een shift in bewustzijn, en tegelijkertijd wordt ook duidelijk dat ik alles wat niet bij mij hoort, niet van mij is en ook niet mijn taak is, nu mag loslaten. Ik laat ‘het zorgen voor’ los,  en ook het grote verlangen om in dat zorgen erkend te worden. Wakker worden is pijnlijk maar ook ongelofelijk bevrijdend!

Mijn emoties stromen vrij door me heen: alle pijn, verdriet, boosheid en machteloosheid worden in zachtheid losgelaten. Terwijl ik het verleden letterlijk de rug toekeer, neem ik afscheid van al wat was. Mijn blik richt zich naar een nieuwe toekomst en ik voel hoe mijn hart zich vult met aanvaarding, vreugde en verlossing.

 

---

Graag meer weten over familieopstellingen? Lees ook:
Familieopstellingen: 7 meest gestelde vragen
Familieopstellingen en schrijven: een krachtige combinatie

Graag meer weten over Ikaria? Lees ook:
Ikaria: onderneem de reis naar je hart

---

Alleen maar liefde

Al dat intense en emotionele werk is op zijn minst gezegd uitputtend. Joey neemt ons mee naar gezellige restaurantjes en we schuiven onze benen onder overvloedig gevulde tafels. We doen ons tegoed aan heerlijke Griekse gerechten en de beste lokale wijn. En we dansen op een panigiri (dorpsfeest). Ook het dagje uit met de auto’s, de duizelingwekkende ritten op dirt roads en dan samen mediteren op de meest begeesterende plekjes is de absolute max.

Nieuwe vleugels

Na de retraite vlieg ik naar Belgie om enkele dagen bij mijn familie door te brengen. Ik voel me op een vreemde manier vermoeid. Alsof een diepe innerlijke vrede die zich een weg baant naar binnen. Ergernis, emotionele gevoeligheid en bezorgdheid maken plaats voor geaardheid, kracht en helderheid. Ik slaap drie dagen en begrijp dat mijn lichaam zich herstelt van alles wat het heeft losgelaten. Voortaan vlieg ik niet meer te hoog, niet meer te laag, maar krachtig in balans. Bevrijd vlieg ik de toekomst tegemoet.

 

Meer blogs over de retraite

Lees ook de blog van gastblogster Kristien Duprez: “Ik ben betoverd door het eiland Ikaria”.

*

*