Enerzijds vind je het fantastisch om aandacht te krijgen, anderzijds ben je de eerste om er van weg te lopen. Maar hoezo en wanneer vind je aandacht en zichtbaarheid prettig? En wanneer niet? En hoe kan je ervoor zorgen dat je je ontspannen kunt voelen onder groeiende aandacht?
In het schrijven kun je op zoek gaan naar antwoorden: hoe heb je het vroeger ervaren? Jeugdherinneringen brengen je heel wat inzicht!
*
Verstop jij je graag?
Als kind bijvoorbeeld verstopte ik me achter de sofa of onder de tafel als het mijn beurt was om mijn nieuwjaarsbrief voor te lezen in het bijzijn van de hele familie. Ik herinner me nog dat ik een keer spontaan ben gaan huilen omdat ik als éérste moest. Ik durfde niet! Tussen al die tantes en nonkels!
Of sta je graag in het midden?
Anderzijds was ik op de speelplaats wel de eerste om spelletjes te organiseren en kinderen om me heen te verzamelen om bijvoorbeeld touwtje te springen. Hoe ik dat deed, was op de meest eenvoudige wijze: ik ging of alleen of samen met mijn beste vriendinnetje met een meterslang springtouw in het midden van de speelplaats staan, en we draaiden met dat touw tot de halve speelplaats één voor één doorheen dat touw kwam springen. Touwtjespringen vond ik heerlijk om te doen, en het touw alsmaar draaien voor anderen, vond ik al even fantastisch. Als vanzelf ging ik in het midden van de grote speelplaats staan.
Het gaat maar een heel klein beetje om jou
De aandacht van al die kinderen, wist ik, ging niet naar mij als persoon, maar wel naar het touw dat ik in beweging zette. Vanuit deze herinnering zeg ik nu vaak tegen mezelf: in het spel verbind je als vanzelf en ga je spontaan creëren. Samen laat je dat touw draaien, samen zing je liedjes bij het springen, en hoe meer kinderen in en uit springen, hoe leuker het wordt. Je verbindt je samen voor een groter geheel. De kinderen kwamen niet voor ‘mij’, maar wel om wat ik te geven had: een gigantisch touw dat prachtig draaide en waar je wel met twintig tegelijk in kon springen.
*
Vreugde voelt veilig
Het gevoel van vreugde en spel dat zou komen, maakte de speelplaats veilig, en zorgde ervoor dat ik zonder nadenken in het midden van die speelplaats ging staan. Deze herinnering leert me hoe belangrijk het is om:
1. mijn eigen speelveld te creëren & een plek in te nemen die goed voelt
2. me veilig te voelen
3. me te verbinden met anderen
4. samen te creëren
5. vanuit vreugde actie te ondernemen
Alleen met al die aandacht?
Het liefst heb ik niet de aandacht op mij gericht als ik het gevoel heb dat ik daarin helemaal alleen en wiebelig sta, en niet weet hoe ik me kan verbinden. Dan kruip ik liever onder de sofa. Met mijn tantes en nonkels om me heen, die allemaal verwachtingsvol luisterden, voelde ik me erg alleen (ook al was dit niet zo in werkelijkheid, ik heb namelijk hele lieve nonkels en tantes). Ik zag er geen spel in, laat staan dat ze zouden meespelen!
Het is niet zo serieus als je denkt
Ik dacht ook dat zoiets als een nieuwsjaarbrief een hele ernstige zaak was (je maakt beloftes en zo, weet je wel), dus werd ik daar helemaal paniekerig van. Bovendien was het niet mijn brief, maar wel een brief van de juf die wij, brave kindjes, hadden gekopieerd. De beloftes die daarin stonden kon ik no way heel het jaar door waarmaken! En hoezo moesten alleen wij, de kinderen, beloftes doen?! Ik was ook bang om bij het voorlezen iets fout te doen, of om kritiek te krijgen (bijvoorbeeld dat ze zouden lachen om al die stomme beloftes die niet van mij waren).
Keer altijd terug naar het spel
Wat deze herinnering me leert is om, als ik me alleen in de schijnwerpers voel, terug te gaan naar het spel:
1. neem jezelf niet zo serieus
2. ook met nonkels en tantes kun je spelen
3. lees je ‘nieuwjaarsbrief’ alleen voor als je je daarmee ook echt kunt verbinden
4. kies zélf op welke manier je je zichtbaar wil maken
5. zorg ervoor dat je je veilig voelt: wat heb je nodig?
Creëer vanuit vreugde
Als je schrijft of creëert vanuit vreugde, dan kan kritiek je niet raken. Met schrijven geef ik bijvoorbeeld expressie aan vreugde. En weet je wat? Als er dan toevallig wat kritiek op komt, dan doet dat me weinig omdat ik weet en voel: dit is vanuit vreugde neergezet. En iedereen heeft het recht om daarvan te denken wat hij of zij wil.
Wat is zichtbaarheid?
Wat is ‘zichtbaarheid’ eigenlijk, en wat mag er in dat woord zelf allemaal zichtbaar mag worden? Ik heb er voor mezelf deze definitie aan gegeven:
Zichtbaarheid betekent dat je in het licht gaat staan (met je boodschap en missie, in diepe verbinding met jezelf) zodat anderen je kunnen vinden, en jij met hen kan verbinden. Je gaat samen iets creëren dat verder gaat en groter is dan jezelf.
Alleen en toch niet alleen
Als ik er zo naar kijk, klopt het voor mij. Je voelt je misschien heel even ‘alleen’, en toch ben je het niet. En dat ‘alleen’ is bovendien maar voor heel even. Als je op dat podium of op die speelplaats gaat staan in het vertrouwen dat je dat doet om straks samen met de anderen te creëren, of iets in beweging te zetten, dan wordt het een spel van vreugde. Dan wordt het plots gezellig en leuk.
Keep it simple
Kan je voelen hoe fijn het zou zijn om vanuit vreugde en spelplezier anderen uit te nodigen? Dat is waar zichtbaarheid in essentie om gaat. Je weet: ik heb het touw in mijn zakken. En ook knikkers. En krijtjes. En balpennen en potloden. Ik heb alles wat nodig is om vanuit mijn eigen vreugde anderen te inspireren.
Wat heb jij nodig? Wat zijn jouw middelen? Houd het zo eenvoudig mogelijk! Met één pen en één blaadje papier kun je de hele wereld in beweging zetten.
*
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria en organiseert ze schrijfretraites en stilteretraites in binnen- en buitenland, zoals de stilte retraite Schrijven naar binnen en de zomerretraite Schrijven naar Bewustzijn.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
Geef een antwoord