“Is dit wel iets voor mij?” Mannen vragen zich wel eens af of mijn jaartraining Matrix of Joy en de retreats ook aan hen besteed zijn. Heel eerlijk: mijn hoofd vraagt zich dat soms ook af. Of ik niet beter retreats voor women only organiseer? Maar dan voel ik meteen een protest in mijn hart en verstijving in mijn lichaam. Het antwoord is duidelijk:
“Mannen zijn welkom!”
Mannen zijn uiteraard welkom. Ze zijn zelfs noodzakelijk voor het proces. En tijdens de Verdiepingsweek hier op Ikaria, in juni, heb ik dat weer heel duidelijk mogen ervaren. Het creatieproces (want dat is de Verdiepingsweek, een proces van creatie en het helen van al die delen in onszelf die creatie en creativiteit verhinderen of stagneren), is een proces waarin man en vrouw, mannelijkheid en vrouwelijkheid, mannelijke energie en vrouwelijke energie evenwaardig belangrijk zijn en elkaar nodig hebben. Het is een proces ook van terugkeer naar de bron, het goddelijke, en naar verbinding met de Grote Moeder. En of je nu man bent of vrouw, we komen allemaal uit een (baar)moeder.
Afstemmen op de krijger in jezelf
Als het nodig is om als mannen of vrouwen even apart te werken, dan doen we dat ook, om daarna weer samen te komen. Zo gingen de drie mannen tijdens de Verdiepingsweek een namiddag met elkaar op pad. “Ga maar wat stenen in zee gooien”, zei ik, “en stem af op de krijger in jezelf. Gebruik je stem, stem af op je kracht, omhels elkaar in kwetsbaarheid, en ervaar dat het oké is om je hele zelf te tonen en te verbinden.”
Ik voelde me als een moeder die haar zonen uit het nest gooit, ze uitstuurt voor een overgangsritueel in het oerwoud. Als zegen, “wapens” en bescherming gaf ik ze een grote doos met verfjes en penselen mee, en daar mochten ze mee spelen. In tussentijd gingen wij vrouwen met de baarmoeder aan de slag, ook met verf, borstels, ritueel, schrijfboek en pen. Vrouwen onder elkaar. Wat er gebeurde die dag, kan ik met geen woorden beschrijven. De mannen kwamen “anders” terug. Krachtiger, vrijer, verlost. En met een nieuw licht in de ogen. Hun overgangsritueel was duidelijk geslaagd. “We hebben karrevrachten aan rotsblokken gegooid. We hebben gelachen en gehuild.”
Heel bijzonder om te ervaren hoe wij vrouwen, en wij mannen het nodig hebben om even los van elkaar steun en kracht te vinden, om daarna weer als man en vrouw op een dieper level te kunnen verbinden.
Verbinden in kwetsbaarheid
Het is zo belangrijk om én als man, én als vrouw te ervaren hoe het is om te MOGEN voelen, MOGEN ruimte te nemen om te huilen, te voelen, kwetsbaar te mogen zijn. Neen, man, je hoeft niet altijd sterk te zijn. Je mag, ook in het bijzijn van vrouwen, je kwetsbaarheid tonen. Je mag, ook in het bijzijn van mannen, je kwetsbaarheid voelen. Dat is niet zwak. Het is juist een teken van kracht. Je mag zelfs, ook in het bijzijn van vrouwen, je boosheid tonen, je lelijkheid, je onvermogen, je twijfel. Alles mag er zijn. Wij kunnen dit dragen. Ook jij, vrouw, hoeft niet altijd sterk te zijn. Je mag je twijfel tonen, je verdriet, je onvermogen, je lelijkheid, je woedekracht, je wantrouwen. Alles mag er zijn. Wij mannen kunnen dit dragen en ondersteunen. Jij mag helemaal jezelf zijn.
Spiegels voor elkaar
Wij vrouwen, doen je het voor, lieve man. Hoe het is om te voelen. We leggen onze handen op je hart, zodat jij nog beter je hart kunt voelen. Wij zijn een spiegel voor jou, en jij bent een spiegel voor ons. Zo helpen we elkaar verder op het pad naar bewustzijn, en zo zetten we telkens nieuwe stappen naar verbinding.
We dragen generaties aan geschiedenis in ons
Als vrouw en man dragen we generaties aan geschiedenis in ons. In de opstellingen voelen we die geschiedenis, de oordelen, de pijn, de projecties en de overtuigingen die zich over de generaties heen ook in ons hebben vastgezet. Overtuigingen die ons blind maken of op het foute spoor zetten.
Het werk dat we tijdens de retraites doen, gaat over tijd, ruimte en generaties heen. Het gaat BEYOND dat wat we denken te weten, te kennen, te zien. We werken hard, voor al diegenen die ons voorgingen, en voor al diegenen die na ons komen.
Kiezen voor vrijheid
We doorbreken de schakels, en kiezen voor vrijheid. We vergeven en verbinden met de wijsheid en de kracht die zich eveneens over de generaties heen zich een weg naar ons heeft gezocht. We kiezen ervoor om onze focus te shiften: van slachtofferschap naar zelfleiderschap, van disconnectie en bevriezing naar verbinding, overgave, vrijheid en beweeglijkheid. We schenken vergeving aan de delen in onszelf die gestagneerd zijn en pijn lijden: “Vergeef me dat ik je pijn niet heb gezien en geaccepteerd, vergeef me dat ik je kracht heb afgewezen, vergeef me omdat ik je telkens buitensloot.” We nemen de ruimte om te voelen. Omdat het mag!
.
P.S. Bovenstaande foto deel ik met toestemming van Dirk, Hans en Jonas. Wat ik ontroerend mooi vind is het kerkje in de linkerbovenhoek. Alsof het op de uitkijk staat, en een beschermende hand houdt over hun verbindende kwetsbare kracht.
.
Jaartraining Deep Dive in de Matrix of Joy
Innerlijke vrouw en innerlijke man, innerlijke moeder en vader, zelfliefde en zelfleiderschap, van freeze naar flow en verbinding vanuit kwetsbaarheid, zijn thema’s die ook aan bod komen in mijn nieuwe jaartraining: Deep Dive in de Matrix of Joy.
Wil jij ook weer je gevoelens voelen? Je durven openen en verbinden vanuit kwetsbaarheid? Schrijf je dan in voor de jaartraining. Welkom!
.Wel
Wil je graag reageren? Een boodschap achterlaten voor mij of voor de andere lezers? Dat kun je onderaan deze blog. Ik lees je daar!
.
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Regelmatig post ik foto’s, schrijfmeditaties en verhalen op INSTAGRAM en ook op mijn FACEBOOKPAGINA! Neem een kijkje, en als je fijn vindt wat je leest, is een duimpje altijd welkom!
Liefste Joey,
Jouw boek “schrijven naar bewustzijn” is een wondermooi geschenk! 3 dagen geleden sloeg ik de eerste bladzijde om en instant werd ik gedragen. Stilaan begint mijn slaap tekort me parten te spelen en zal ik de roep van mijn bed gehoorzamen en je boek sluiten. Voor ik het weet, sla ik het alweer open! Zo dankbaar!!
Dankjewel! Ik wens je een diepgaande schrijfreis!