Verbinding als basis voor geluk

Herken je dit: je eet je lunch, zonder echt bij die lunch aanwezig te zijn? Ik geef eerlijk toe, lunchen doe ik niet altijd even bewust. Vooral niet na een lange ochtend werken, met in mijn hoofd nog duizend-en-één gedachten die vechten om de pauzeknop.
Net zoals iedereen ben ik dan met mijn gedachten allesbehalve bij de pasta of de saus op mijn bord. Of ja, ik geven het drie tellen aandacht, “o, heerlijk” en dan gaat mijn geest weer een andere kant op.

.

A mind full of spaghetti

Vandaag deed ik bewust een oefening: ik daagde mezelf uit om te verbinden met ALLE ingrediënten op mijn bord. Ik dacht: makkie, want ik had iets super simpel gemaakt. Volkoren spaghetti, met een eenvoudige saus van verse tomaten, olijfolie, ui, knoflook, groene paprika en verse basilicum. En geitenkaas erbovenop. Zo van die zoute harde. Ik gaf aandacht aan elk ingrediënt. Ja, nou, een makkie werd het niet!

.

Tomaten van Tina

De verse tomaten had ik gekocht bij het mini-supermarktje, waarvan ik weet waar ze hun groenten halen. Tomaten van Tina, wist ik. “Hallo Tina!” zei ik hardop tegen mijn bord, “je tomaten zijn echt overheerlijk.” En ik stelde me voor hoe ze – wellicht – zelf zaadjes had bijgehouden van een vorige oogst, om dit jaar opnieuw te planten. Ik zag het zaadje uitgroeien tot een tomatenplantje, ik zag de eerste tomaat, daarna alsmaar meer tomaten. Ik zag hoe ze de planten water gaf, er liefdevol en geduldig voor zorgde, daarna plukte, in een plastic bak verzamelde en op haar motorfiets-met-bak naar de supermarkt reed om ze daar te leveren, zodat ik ze kon kopen. Door al die beelden even voor de geest te halen, voelde ik me plots verbonden! Met Tina, met de tomaten, met de grond waarin ze groeiden (dezelfde grond waarop ik elke dag loop).

.

Olijfolie van Yannis

Dan gaf ik aandacht aan de olijfolie, gekocht in een dorpje aan de andere kant van de bergtop. Een dorpje waar ik zelden kom, maar als ik er kom, steeds olijfolie koop, gewoon bij Yannis, de eigenaar van de taverne waar ik dan ga eten (ik ontdekte dat ze jaarlijks veel olijfolie hebben, en die zetten ze niet te koop, tenzij voor mensen zoals ik die niet te beroerd zijn om erom te vragen).

Ik stelde me voor hoe Yannis elk jaar zijn olijfbomen snoeit, de wildernis in toom houdt, zijn aandacht, liefde en zorg aan die bomen geeft. Ik zag de boomgaard doorheen de seizoenen, hoe ze de winterse kou en harde winden doorstaan, ik zag de kromme stammen, de schaduw van hun kruinen. Ik zag een heleboel mensen de olijven van de takken schudden, in de daarvoor voorziene vangnetten. Ik zag het on-ge-loof-lijk geduldige en verdorie harde werk dat in de olijvenoogst zit. Ik zag hoe ze de olijven naar de pers brengen, hoe ze daar weer door andere handen worden aangeraakt, bewerkt, tot uiteindelijk een goudgroene olie de flessen ingaat. Met hoeveel mensen ben ik wel niet verbonden, gewoon door dat beetje olijfolie hier in mijn doodeenvoudige saus!

.

Zo véél handen, harten en natuurelementen op één bord!

En dan ging mijn aandacht naar het zout (zeezout zelf van de rotsen geschraapt hier), de peper (dat was een moeilijke, kan iemand me vertellen hoe dat op mijn bord is geraakt?), de knoflook, de spaghetti (jezus, ook weer zo’n gigantisch proces met zoveel mensen), ik zag de geit van de buurvrouw, de buurvrouw die de geit melkt met haar handen en de lange rusttijd voor zoute kaas en ga zo maar door.

Ik werd uiteindelijk draaierig van al die beelden, geiten, bomen, velden, groenten en mensen in mijn hoofd. “Zo véél handen, harten en natuurelementen die samenkomen hier op dat ene bord spaghetti waarmee ik verbonden ben”, dacht ik. Want ik stop dat alles namelijk in mijn lichaam! En de fabriek die mijn lichaam is, neemt het helemaal in zich op! Het wordt alles één met mij!

.

Als we verbinden in openheid, wordt de wereld mooier

Bij dit eindbeeld maakte mijn hart een sprongetje van plezier en in mijn buik voelde ik eerbied, voor de magie van dit alles. Verbinding in alle eenvoud. Je vindt het overal en altijd, als je maar bewust bent! Als we verbinden in openheid, wordt de hele wereld ontzettend mooi!
En daarna ben ik deze ervaring gaan schrijven…

 

 

Schrijfmeditatie: in verbinding met je lunch!

Heb jij deze oefening ook wel eens gedaan? Hoe was dat voor jou? En heb je er daarna wel eens over geschreven? Zo nee, doen! Zeker in momenten waarin je je niet verbonden voelt, of eenzaam, of verveeld. Je zou versteld zijn van wat het met je doet! Als je niet weet hoe te starten: zet de punt, geef je over aan de lijn, et voilà, daar komen je eerste woorden! Op mijn website vind je nog meer inspiratie en schrijfmeditaties onder het gratis aanbod.

Instructies voor de puntlijn-schrijfmeditatie vind je hier: punt-lijn-meditatie, inclusief videoles.

.

Verbinding als basis voor geluk

Ja, hoe belangrijk is toch verbinding. Met jezelf, met elkaar, met alles om je heen. Dus ook met wat je maaltijd. Verbinding zie ik als de basis voor geluk. Disconnectie zie ik als de grootste oorzaak voor ziekte, depressie, ongemak, pijn, eenzaamheid. Als je je niet verbonden voelt, lijkt het alsof je niet bestaat, geen deel uitmaakt van het leven.
En verbinding kan zo eenvoudig zijn! Verbinding met alles om je heen is een kwestie van bewust het moment ervaren. En schrijven kan je daar bij helpen! Want ja, door mijn ervaring neer te schrijven, ging ik het nog op een diepere laag ervaren!

.

Als we verbinden in vertrouwen, worden we ontzettend mooi

En het is ook zo WAAR wat Marleen schrijft in de quote hiernaast! Als we verbinden in vertrouwen, kwetsbaarheid en openheid, worden we ontzettend mooi. Het is alsof je plots kijkt door een andere bril. Je hebt het vast wel eens meegemaakt, dat wanneer je voor het eerst iemand ontmoet, er allerlei gedachten, bijgedachten, randgedachten … kris kras door je heen schieten.
Gedachten die vaak gebaseerd zijn op uiterlijkheden, hoe iemand op je overkomt, hoe iemand praat of beweegt, iemands neus, kleding, afkomst, stem. En hoe snel staan we dan klaar met een oordeel! En dat oordeel, dat zorgt voor disconnectie. Met oordeel kruip je in je hoofd, en ben je niet meer aanwezig voor precies die mensen waar je oordeel over hebt.

.

Welkom aan jou die ook mij bent

Tijdens een retreat leef je enkele dagen samen met “vreemden”, je krijgt de binnenkant van die mensen te zien. Schrijfmeditatie in combinatie met familie- en traumaopstellingen versterken dat proces, het is alsof je letterlijk een andere bril opzet, het maakt je immers naakt en kwetsbaar, je kunt niks verstoppen. Je ziet en voelt elkaars kwetsbaarheden en onzekerheden en je denkt: “O jee, wat lijkt hij of zij op mij! Ik heb net hetzelfde meegemaakt, ik voel hetzelfde, ik denk net zo!”

Je oordeel en vooroordeel, bijgedachten en randgedachten verdwijnen, je hart opent, je zegt “welkom aan jou die ook mij bent”, en wat je dan ziet is zo ontzettend MOOI. Na de eerste dag ben je niet meer “vreemd” voor elkaar, maar je voelt je verbonden, deel van eenzelfde spirituele familie, zoiets. Zo ongeveer voelt dat dan.

Marleen:

“De Zomerweek heeft mij echt in beweging gebracht! Het is vooral de verbinding met anderen, die mijn ogen heeft geopend en die mij overdonderd heeft met inzichten. Inzichten over mijzelf maar ook verwondering hoe inspirerend, sterk en mooi wij zijn als wij elkaar vertrouwen geven en ons kwetsbaar mogen tonen.”

.

Benieuwd naar de retreats?

Wil je ook graag schrijfmeditatie, opstellingen en verbinding in kwetsbaarheid en vertrouwen ervaren? Dan zijn er de retreats voor jou, in Griekenland en België. Met de pen starten we een innerlijke reis!

Kijk op Retreats in Griekenland & Deep Dive in Stilte (België)

 

Veelgestelde vragen over familieopstellingen

Wil je meer weten over familieopstellingen? Ik heb een aantal veelgestelde vragen over opstellingen voor je op een rij gezet.

Lees ook over de magische combinatie van schrijfmeditatie en familieopstellingen en wat het voor jou zou kunnen betekenen.

.

Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.