“Ik weet niet wat ik wil doen! Welke keuze maak ik voor mijzelf?” Je kent het wel: je voelt je overwerkt, je weet niet meer hoe je kan genieten, en je voelt je langzaam afglijden. Je wéét dat je meer tijd in jezelf zou moeten investeren, maar je neemt die tijd niet. Je voelt je als een hamster gevangen in je loopwieltje, en je kan jezelf niet toestaan om daaruit te springen. Het loopwiel is immers veilig, je kooi is veilig, dat ken je, en die grote boze wereld buiten de kooi, daar ben je mogelijk nog angstiger voor dan de kooi zelf. Toch?
Maar dan komt het moment dat je breekt. Je wil niet meer gefrustreerd zijn. Je wil niet meer vast zitten in een rennend ritme dat je niet past. Je voelt dat als je NU niets onderneemt, je de volgende dag niet zal halen. Je wil geen seconde langer in die kooi blijven zitten.
De volgende vraag die dan bij je opkomt is: maar wat wil ik dan doen? Als ik niet meer wil rennen in mijn loopwiel, wat wil ik dan wél doen?
*
JE HOOFD IS EEN LOOPWIEL
Het probleem is dat we het antwoord niet gaan vinden op de plek die het probleem creëert: namelijk in ons hoofd. We blijven maar malen en malen in ons hoofd (ja, ons hoofd is evengoed een loopwiel) en we zijn ervan overtuigd dat we op een dag “het” wel uitgevist krijgen. Resultaat is dat we daardoor in ons hoofd, en in ons loopwiel en in onze kooi gevangen blijven.
Hopen dat je denken je de oplossing gaat brengen,
is ijdele hoop.
Wat je als eerste stap kan doen, is het laatste woord van dat zinnetje in je hoofd deleten: niet wat je wil doen is belangrijk, maar wel wat jij WIL! Met de vraag naar jouw verlangen, spreek je je hart en je voelen aan.
*
WAT WIL JIJ?
Als je aan jezelf vraagt “wat wil ik doen”, dan vraag je eigenlijk al meteen een totaaloplossing: een helder beeld van een nieuwe job, of een nieuwe functie binnen je job, of van een nieuw huis of van een nieuwe hobby of van een nieuwe of veranderde relatie. Je eist van jezelf een houvast, een kader, een spreekwoordelijk “filmpje”, waarop je jezelf helder die nieuwe dingen ziet doen. De vraag “wat wil ik doen” brengt je als resultaat: STRESS!
De toekomst kan je niet vastzetten, gewoonweg omdat die nog niet bestaat. Je kan een intentie uitzetten, je kan je verlangen visualiseren, maar je kan toch niet van jezelf verwachten en eisen dat je honderd procent wéét wat je over een jaar of over twee jaar doet? Je wéét nu toch niet wie er nog allemaal op je pad zal verschijnen, welke lessen je onderweg nog zal leren?
*
VOLG JE VERLANGEN
Als jij me vijf jaar geleden had gezegd dat ik onderneemster zou worden, een eigen business zou draaien, op een Grieks eiland zou wonen én bovendien Grieks zou kunnen spreken, dan zou ik je goed gek verklaard hebben. Ondernemen, dat was een ver-van-mijn-bed-show. En Grieks, tja, dat voelde voor mijn part nog moeilijker dan Chinees.
Maar hoe heb ik dan gedaan wat ik heb gedaan? Antwoord: ik heb me voortdurend gefocust op mijn verlangen, op mijn hart. Zo had ik bijvoorbeeld het verlangen om te communiceren en te verbinden met de inwoners van Ikaria. Hoe kon ik dat verlangen beantwoorden? Tja, door zoveel mogelijk met hen te praten. Eerst met handen en voeten, daarna met eerste zinnen. Mijn verlangen naar verbinding, stuurde mijn leerproces. Ik WILDE zo graag. Dat verlangen zorgde ervoor dat ik ook in dat heftige taalbad durfde te duiken. Een PUNTHOOFD kreeg ik van dat Grieks, het eerste jaar. Maar mijn verlangen was sterker. Nogmaals: ik wilde zo graag.
*
Meer lezen over Ikaria, het eiland waar ik woon?
Ikaria is geen plek maar een emotie
en
LAAT CONTROLE LOS
Zo is het ook met het werk dat ik nu doe. Ik weet nog hoe mensen me na twee jaar reizen ongeduldig vroegen: “Weet je nu al wat je wil doen?” De waarheid was: neen, dat wist ik niet! Wat ik wel wist, was wat ik wilde. Ergens in een boekje schreef ik zes jaar geleden: ik wil ‘iets’ met schrijven, ‘iets’ met mensen, ‘iets’ met meditatie, ik wil graag de diepte in, ik wil reizen, in beweging zijn, ik wil altijd blijven leren, ik wil …
Ik liet de eigenlijke vorm los. HOE dat verlangen zich zou manifesteren? Ik had geen idee. Ik wist niet welke vorm mijn verlangen zou krijgen, omdat ik het niet kon bedenken. Maar elke dag opnieuw heb ik, met mijn focus bij mijn verlangen, kleine stapjes gezet. Ik heb mijn hart open gezet, en zo konden telkens nieuwe mogelijkheden binnen stromen.
VEEL TE GROOT
Begrijp je? De vraag “wat wil ik doen” is véél en véél te groot voor jezelf. Die antwoorden kan je nooit bevatten, nooit grijpen. Maar de vraag “wat wil ik” kan je wel beantwoorden. Wat wil ik, is een vraag aan je hart. Het antwoord op die vraag kan je in elk nieuw moment voor jezelf gaan voelen.
.
*
MET LIJSTJES VIND JE DE ANTWOORDEN DIE JE ZOEKT
Weet je heel goed wat je niet wil, maar niet wat je wel wil? Dan kan je de volgende lijstjes maken.
1. Schrijf een lijstje van de dingen die je niet meer wil.
Bijvoorbeeld:
– Ik wil niet meer moe zijn
– Ik wil niet meer overwerken
*
2. Schrijf dan in een tweede lijstje waarin je schrijft wat je wil.
Vraag om antwoorden raad aan je HART. Wat wil je diep in je hart?
Bijvoorbeeld
– Ik wil flow in mijn werksituatie.
– Ik wil tijd voor mijn kinderen.
– Ik wil meer ontspannen.
– Ik wil groeien in bewustzijn.
*
3. Schrijf in een derde lijstje de positieve alternatieven voor het eerste lijstje
Je schrijft de kleine dingen die je kan doen, waarbij je rekening houdt met het verlangen van je HART. Je gaat daarbij niet in grote acties of beelden denken, maar in kleine stapjes. Wat is de eerstvolgende kleine stap die je kan zetten?
Bijvoorbeeld de eerste zin “ik wil niet meer moe zijn” wordt dan “ik stop elke woensdag om 12.00 met werken, en duik dan samen met mijn twee kinderen het gemeentelijke zwembad in”. Kortom: ontspanning, meer tijd voor jezelf en meer flow in je werksituatie … gewoon door die ene dag in je agenda te prikken.
Zie je hoe eenvoudig het kan zijn? Verandering toestaan in je leven start met hele kleine dingen.
*
P.S.
Het deleten van het werkwoord ‘doen’ is – eerlijk is eerlijk – niet mijn idee, maar wel van de Amerikaanse Tara Mohr, auteur van het boek Playing Big. Ik las het boek in het Engels, maar ook in het Nederlands vind je het onder dezelfde titel. In Playing Big roept Tara Mohr elke vrouw op om zichzelf niet langer klein te houden maar haar ware ambities en motivaties te onderzoeken en te realiseren. Een aanrader dus voor iedereen die buiten zijn grenzen wil leren denken, voelen en handelen.
*
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria en organiseert ze schrijfretraites en stilteretraites in binnen- en buitenland, zoals de stilte retraite Schrijven naar binnen en de zomerretraite Schrijven naar Bewustzijn.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
Dank je Joey, voor je echtheid. Ze komt altijd aan vanbinnen. Dank je voor de woorden die je deelt. Ze resoneren daar waar het toe doet.
Ik deed de oefening vandaag nog eens: wat wil je niet/ wat wil je. Het werd weer een reis in de diepte met onverwachte, maar oude bekenden en welkome, inspirerende ontdekkingen.
Je zei ooit tegen mij: “De vorm is er al, je ziet het alleen niet.” Wat ik ondertussen heb leren zien, is dat het streven naar vorm voorbij gaat aan de vorm zelf. Vorm is, ondanks haar connotatie, juist niet vast, wel onvoorstelbaar beweeglijk. Dat brengt me rust en zachtheid. En vertrouwen.
Liefs, Daisy
Dankjewel, Daisy. Ik wens je nog veel verrassende inzichten!