Stilstand. Misschien herken je dit wel: er zijn zo van die tijden dat je niet kan bewegen. Niet vooruit of achteruit, niet links of rechts. Je voelt: je staat stil. Je voelt ook: er is iets mis, wat ik uiterlijk ben en doe, de identiteiten die ik heb, zijn niet meer in harmonie met mijn essentie. En je slaat jezelf voor de kop omdat je niet kan bewegen. Maar wist je dat stilstand noodzakelijk is, opdat je een nieuwe beweging, van binnenuit, zou kunnen maken?
Stilstand is een noodzaak
Tot stilstand komen (in mijn geval: instorten) is het beste dat me ooit is overkomen. Sommige mensen – a happy few – kunnen tot stilstand komen louter door te vertragen. In mijn geval kon dat niet. Ik rende tegen topsnelheid mijn leven door, dus de enige manier waarop mijn lichaam me tot stilstand kon brengen, was door in te storten. Ik moest instorten en tot stilstand komen opdat ik mijn reis naar binnen zou kunnen starten.
Dit stilstaan ging gepaard met hevige angst, want ik dacht dat ik nooit meer in beweging zou kunnen komen. Stilstand is achteruitgang, zegt de uitdrukking, en dat was ook mijn overtuiging. In zekere zin klopt dit ook, want in de natuur beweegt alles om te blijven wat het is. Net zoals wij rennen en haasten om het leven dat we hebben opgebouwd, te kunnen behouden. In de negentiende eeuw onderzochten wetenschappers dit fenomeen in de plantenwereld: regeneratie.
.
..
Hoe lang blijf je nog rennen?
De wiskundige Charles Lutwidge Dodgson, (je wellicht bekend als Lewis Carroll), beschrijft het fenomeen van regeneratie in het verhaal ‘Alice through the looking glass’. Alice ontmoet in het verhaal een merkwaardig schaakstuk, dat zichzelf voorstelt als de Rode Koningin. Deze deftige dame rent maar door en door, omdat het, zo vertelt ze al puffend aan Alice, de enige manier is om op dezelfde plek te blijven. Ze rent en haast maar door, omdat ze wat ze heeft en is (haar identificatie met koningin zijn), niet wil verliezen.
Maar wat zowel de Koningin als ik volledig over het hoofd zagen, was dat we al voor de helft stil stonden! Door ons aanhoudende rennen en jagen, hadden we een belangrijk deel van onze beweging genegeerd, namelijk de innerlijke beweging. Het leven dat we hadden opgebouwd, de identiteiten die we onszelf hadden aangemeten voelden ‘nep’ omdat ze niet meer in harmonie waren met onze innerlijke beweging.
*
Gun jezelf de stilte die je nodig hebt.
Kijk op Schrijven naar Binnen voor de vierdaagse schrijf- en stilteretraite
of bekijk mijn agenda voor nog meer retraites.
Schrijf jezelf een weg naar binnen
Om opnieuw contact te kunnen maken met mijn innerlijke beweging, met mijn Ware Essentie, had ik nodig: stilstand en stilte. Heel veel stilte. De uiterlijke beweging kwam tot stilstand, opdat er ruimte zou komen voor datgene wat werkelijk diep in me leefde.
Ik zette een punt achter het leven zoals ik het kende, maar het was geen eind. Ik zette een punt op een blad papier, en bracht dat wat diep in me leefde maar nooit eerder ruimte had gekregen, met het schrijven weer in beweging. En zo ging ik gaandeweg, met de pen in de hand, opnieuw vorm geven aan mijn leven.
Wie ben je, als je stilstaat?
Vertrouw op het proces. Stilstand toont je de weg naar een nieuw soort beweging, een wérkelijk groeien vanuit je essentie. Zonder hollen, zonder haast. Neem de tijd om je Ware Zelf te ontdekken. Pak je pen op en zet het eerste punt.
Met het schrijven naar binnen breng je je Ware Zelf in beweging.
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
Geef een reactie