Als je me kent, dan weet je dat ik elke dag ga wandelen met mijn hond, Boukitsa (afgekort: Boekie).
Soms, tijdens een wandeling, gebeurt het dat ik een opstelling doe voor mezelf, met als representanten de natuurelementen om me heen. Ook tijdens mijn retreats doe ik dat, dan vraag ik de deelnemers om een plek te kiezen op het strand, of tussen de bomen of rotsen, en telkens bewegen we naar een nieuwe plek. Wat vertellen je de planten, dieren, struiken, stenen, bomen, wolken, waterplassen? Wat representeren ze voor je?
Een opstelling in de natuur “overvalt” me. Het gebeurt gewoon. En ik deel graag met jou volgend verhaal. Mogelijk ga jij vanaf nu ook anders kijken naar je dagelijkse wandelingen?
Magic Walk in the River of Life
Ik wandelde het gebruikelijke pad langs de rivier. Een rivier van berg naar zee. Een rivier waarvan de bedding droog staat in de zomer- en herfstmaanden. Een wandeling in de schaduw, langs akkers, geiten en groentetuinen.
Dit keer trok een stokoude plataan mijn aandacht. Hij stond er als altijd, knobbelig, grillige takken, sterke brede stam, breed bladerdak. Er stonden twee versleten trucks onder hem geparkeerd. Ik legde mijn handen op de stam en voelde zijn energie. Mijn handen op boomstammen leggen, met twee voeten stevig in de aarde geplant, doe ik om mezelf te aarden na een lange werkdag. Ik schaam me er niet voor om dan ook luidop met de bomen te spreken. Soms hoor ik een antwoord, soms niet. “Fijn je te voelen”, zei de boom.
De poort opent zich
Wat verderop hield ik pas op de plaats: twee enorme platanen stonden naar elkaar toe gebogen aan de rand van de rivier. Waar hun bladerdak samenviel, vormde zich een groene boog in de lucht, waarachter de kronkeling van de droge rivierbedding. Ik stond in de schaduw, en de boog vormde een poort naar het sterke zonlicht erachter. Ik voelde hoe mijn lichaam verstijfde, ik wilde onder de poort gaan staan. Een opstelling met mezelf diende zich aan.
Ik sloot mijn ogen, bracht mijn aandacht eerst naar mijn voeten, de aarde, daarna naar mijn bekken. Ik legde de handen op mijn buik, mijn baarmoeder, verhuisde mijn aandacht naar hart, keel en kruin.
Ik opende mijn ogen weer en keek aandachtig om me heen. Links van mij, de vrouwelijke plataan. Fijngevoelig, sierlijk van vorm, schoonheid, poëzie, zachtheid. Rechts van mij de plataan in eerder mannelijke, krachtige en wilde energie.
Ik stond tussen de twee platanen in, en voelde een rust door me heen stromen. Beide platanen zijn helemaal oké zoals ze zijn. Ze stromen door me heen, ik kan ze voelen, omarmen, liefhebben. En samen houden ze de poort voor me open, ze nodigen me uit in het licht, in het leven.
Bomen als representanten
Ik draaide me om, om te zien wat er achter me lag: het wandelpad dat ik al zoveel jaren loop, een olijfboomgaard, en daarachter heuvels met tientallen cipressen. Ik bracht mijn aandacht naar elke olijfboom, elke cipres die ik kon waarnemen. Ik zag in al die cipressen en olijfbomen alle mensen staan die de voorbije jaren veel voor me betekend hebben: vrienden, familie, leraars, co-cursisten, opleiders, coaches, coachees, zo véél mannen en vrouwen dat mijn hoofd het niet meer bij kon houden. In mijn hart dankte ik ze één voor één. “Dank dat je er voor me was. Dank dat ik met jou mocht verbinden. Dank dat ik naast jou kwetsbaar mocht zijn, speels, boos, moedeloos en krachtig. Dank.”
Ik maakte een diepe buiging aan alle bomen, vroeg om vergeving aan wie ik pijn had gedaan. I’m sorry, please forgive me, I thank you, I love you.
Wat je neerzet in energie, laat zich daarna horen 🙂
Ik schepte alles wat nog aan oude boosheid, ruzies of zwaarte restte, symbolisch op met mijn handen, en ik stuurde het terug, het universum in: “Alles wat nog als zwaarte aan me kleeft, het mag vrij!”
Mijn zinnen waren nog niet koud of ik hoorde een enorm gedonder en lawaai: ergens in de heuvels loste een truck zijn zware lading stenen! Symbolischer kon ik het niet verzinnen. (De rivier ligt naast een steengroeve, dus het is niet zo raar, maar toch, nu juist in dit moment).
Thank you, Nature, for the Sounds. Het lawaai van de geloste stenen maakte de opstelling nog completer.
Spiritmother en spiritfather
Ik huilde gedurende dit proces. Ik draaide me weer om en reikte de handen naar de bomen aan mijn zijde uit. “Dank, Spiritmother. Dank, Spiritfather.” Ik vond het eng om de poort van bladeren door te stappen, naar het licht. Ik nam nog even de tijd, stapte dan de poort door en stond aan de rand van de rivierbedding. “En nu? Is het klaar?”
Ik riep mijn hond bij me, die al die tijd geduldig had zitten wachten, en wilde mijn gebruikelijke wandeling op het pad naast de rivier verder zetten. Maar er was iets wat mijn aandacht trok: tientallen nieuwe boomscheutjes IN de rivierbedding. Alsof ze me riepen: “Kom hierheen!” Ik wandelde de rivierbedding in… voor het eerst in al die jaren. And this is where the magic started!
Magic Tree in Wonderland
In de rivierbedding ontdekte ik een andere wereld: het bladerdek werd dikker, het zonlicht zachter en alle vormen en kleuren kregen een magische tint. Alsof ik Wonderland in stapte. Op de koop toe fladderden er tientallen vlinders om me heen. Ik kon het niet tegenhouden, de tranen stroomden weer. Van boomscheutjes wandelde ik over keien, rotsen, boomresten en boomwortels naar een super oude bijna kale Magic Tree (geen idee welke boom precies), half gekanteld over de rand van de rivierbedding, met de dikke wortels bloot. In één van de wortels hield Magic Tree een gigantisch rotsblok gekneld. “Klamp jij je vast aan het rotsblok om je evenwicht te bewaren?” vroeg ik. “Of heb je het rotsblok gered zodat die niet meegesleurd zou worden door de rivier?”
Geen antwoord.
Magic Tree bleef stil.
Heb je ooit al IN de wortels van bomen gekeken? De Wortelwereld aandachtig waargenomen? Vol geesten, spirits, aanwezigheden. Zulke sterke energie dat je er duizelig van wordt. In de wortels zag ik het gezicht van de Spirit van de boom, een eerder lelijk mannetje met een grijns. “Hello to you!” zei ik en veegde met een vinger zijn baardje strak.
Je kunt er maar beter IN stappen: the River of Life
Ik wandelde nog verder de rivierbedding in en plots SNAPTE ik het. De opstelling was helemaal niet opgehouden! Het was één grote uitnodiging om, zodra ik de poort was doorgegaan, IN de rivier te stappen. The River of Life. Een rivier waar ik dus al jaren LANGS loop, maar nog nooit IN was gestapt.
Ik zag een enorme rots als een sofa midden in de rivier, ging zitten en besefte: ik zit erin, knal midden in The River of Life. Ik wandel er niet meer naast. De bedding staat nog droog, maar dat is oké. Dat geeft me tijd om de rivier te voelen, erin te wandelen. Straks gaat ook het water stromen.
Geschenken en overvloed, het valt je zomaar toe
Wat later wandelde ik het hele eind terug naar de auto.
“Wacht even! Voor jou! Meloenen!”
Daar stond hij, grijnzend, verschenen vanuit het niets, met twee rijpe gele meloenen (“peponi”) in zijn brede handen: een oude boer in een fleece ruitjeshemd en een grauwe jeans-met-gaten.
“Wil je ze? Voor jou!”
“Voor mij? Zomaar?”
“Ja. Zomaar.”
Ik nam de meloenen aan, dankte hem, en reed, in opperste verbazing om deze Magic Walk, weer naar huis. Natuurlijk zocht ik meteen de symboliek van meloenen op: het oogsten van meloenen staat voor vruchtbaarheid, sensualiteit, gulzigheid of vitaliteit. Tja.
komen de geschenken zomaar naar je toe.
En nu jij?
Heb jij wel eens opstellingen gedaan in de natuur? Ben jij ook gevoelig voor de symboliek, de boodschappen van de natuur, de liefde, JOY en overvloed die je overal beschikbaar vindt?
.
JAARTRAINING MATRIX OF JOY
Opstellingen, dat is waarmee we (onder meer) werken in de Jaartraining Matrix of Joy! Of je nu aangetrokken wordt tot mijn jaartraining of tot de retreats hier op Ikaria, de essentie blijft hetzelfde: we werken in respect en liefde voor alles wat gezien, omarmd en geheeld wil worden. We werken naar een wedergeboorte van jouw ware zelf, naar verbinding, vrijheid en het gevoel dat je gedragen wordt, en een stevige plek hebt in deze wereld.
RETREAT DEEP DIVE MATRIX OF JOY
WELKOM aan jou, op de moederrots Ikaria! In juni en september zijn er weer de “Verdiepingsweken” of de retreats Deep Dive Matrix of Joy.
Als deze retreat je roept, kun je me vragen om een kennismakingsgesprek. De retreats op Ikaria zijn in kleine groep, met maximum 8 deelnemers per retreat. Veel exclusieve aandacht dus! Je komt terecht in een warme “familie”, een veilige kom waarin jouw proces mag gebeuren.
Als je interesse hebt in de jaartraining, kun je je op mijn website alvast aanmelden voor de wachtlijst: deze maand april start ik weer met de intakegesprekken!
.
Raakt deze blog je? Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.
.
Joey Brown is opsteller en schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Regelmatig post ik foto’s, schrijfmeditaties en verhalen op INSTAGRAM en ook op mijn FACEBOOKPAGINA! Neem een kijkje, en als je fijn vindt wat je leest, is een duimpje altijd welkom!
Leendert Beije zegt
zelf ben ik 81 jaar oud. Heb onlangs een gedicht gemaakt over God en het licht. Bent U het licht?
Bent U het licht dan van mijn ogen?
Bent U het zingen van mijn stem?
Uw stem heeft mij nog nooit bedrogen
U bent het antwoord wie ik ben
U bent het antwoord op mijn vragen
U lacht steeds door mijn tranen heen
Steeds als aan ‘t einde van mijn dagen
Bent U, U laat mij niet alleen
Zelf put ik veel inspiratie uit de reactie van anderen.
Ben nu bezig met een gedicht over de vraag of God een kind is.