Deze ontspanningsmeditatie neemt je mee op reis doorheen je lichaam.
Je kan de meditatie doen in combinatie met de schrijfmeditaties in het e-boek
“Diepzeeschrijven, 15x duiken naar je kern“, dat je gratis kan downloaden.
Ik wens je veel schrijf- en luisterplezier!
*
*
Wil je graag ervaren wat stilte en meditatie met je schrijven doet?
Heb je zin om er eens enkele dagen helemaal in te duiken? In de stilte, in jezelf, in je schrijven?
Bekijk dan mijn retraites
+
Ga je liever zelf thuis nog meer aan de slag? Bestel dan mijn boek, Schrijven naar Bewustzijn!
.
.
*
*
Benieuwd naar de retreats?
Kijk op Retreats in Griekenland & België
.
Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.
.
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Regelmatig post ik foto’s, schrijfmeditaties en verhalen op INSTAGRAM en ook op mijn FACEBOOKPAGINA! Neem een kijkje, en als je fijn vindt wat je leest, is een duimpje altijd welkom!
Ik voelde me, emotioneel, tranen, verdriet, moe en alleen.
ik zag goud/gele draaiende wolken
mijn diepzeeduikertje droeg geen duikerspak, hij leek een onderwaterkoning, en hoe dieper hij dook, hoe wijzer en ouder hij werd! er kwam geen zaklamp aan te pas…. hij straalde zoveel energie en licht dat diep tot in mijn cellen drong… het verzachtte de knagende pijn en maakte me bewust, dat ik dat ben, die cellen vertellen me wie ik ben!
Mooi hoor Joey! dankjewel!
Mijn duikertje was klein, flexibel, levendig. Hij draaide saltootjes in mijn hart. Zonnestralen schenen door het wateroppervlakte heen. Links zat een donker tunneltje. (soort grot ingang). Hij kon hier doorheen naar mijn buikholte en zag aan de rechterkant een zelfde opening maar deze had een verstopping (blokkade). Van onderaf duwde hij de blokkade omhoog. Deze was gelig/wit en een cilinder van een cm of 2 a 3. Hij duwde hem eruit en deze kwam onderin mijn maag te liggen; zwaar verteerbaar en dus nog zien te verwerken. Het duikertje zwom via het net geopende ingang weer naar beneden naar mijn buikholte en scheen met een soort hoofdlampje op zijn voorhoofd (6e Chakra) door de ruimte heen. Glinsteringen verschenen. Het licht werd groter en het leek wel een ruimte met ruwe Amethist erin. Het voelde liefdevol en warm op deze plek. (verborgen schatten) Hier gaat hij vaker naar toe op onderzoek. Het was hier fijn, veilig en mooi toen er licht in kwam. Hij weet nog niet precies wat hij hier gaat doen in deze ruimte, wel komt hij zeker terug om daar achter te komen.
Wat een mooie beelden! Dankjewel om dit even met me te delen. Duik zeker nog een keer!
Mijn duiker zat eerst vast in mijn hoofd, botste op een lange en hoge muur, werd terug gezogen in de tunnel van mijn rationele IK. Zoekend naar een deurtje in die muur. Als hij dat niet vond is hij er omheen gezwommen, alsof hij wegzwom van een gevecht dat hij nu niet aankan en dan maar even parkeert. Eens voorbij die muur naar beneden naar mijn hart maar dat was leeg.
Mooi, die leegte in je hart! Een plek die leeg is van ‘vol’, van moeten, rennen, doen. Je hoeft niet bang te zijn voor die leegte. Het is juist daar dat je opnieuw in beweging kunt komen.
Mijn capaciteit voor visualiseren is minimaal, maar ik voel een klein wezentje, heel erg warm, eerder de vorm van een smurf met duikershelm, dat in mijn hart huist en gewoon stil staat en warmte straalt. En blijft stralen, naar alle kanten, maar verwonderd lijkt te zijn over de grote kosmos om hem heen. Hij stijgt iets op naar halverwege mijn keel en zakt na een tijd en dan splitst hij zich in twee warmtebronnen en straalt in mijn borstkas en daarna in een driehoek met mijn baarmoeder. Daarna gaat hij terug naar mijn hart en lijkt hij sterker geworden. Het warme gevoel blijft na de meditatie nog een tijdje aanhouden en geeft rust …
Mijn duikertje was een jong meisje met lange blonde haren. Ze had kleurrijke kleren aan. Ze zat in mijn hoofd en dook naar beneden in mijn hart. De weg tot daar was blauw groen met rotsen waar ze omheen moest zwemmen. Daar gekomen was er een man waar ze zich duidelijk goed bij voelde en samen doken ze verder naar beneden naar mijn linkerenkel. Daar was het donker en er was weinig ruimte om te bewegen. Ze maakten samen ruimte op die plaats. Alles werd lichtblauw en helder. Samen zwommen ze terug naar mijn hart om dan afscheid van elkaar te nemen. Het meisje zwom daarna alleen verder, terug naar boven naar mijn hoofd waar het nu ook blauw en helder was!
Heel bijzonder deze meditatie! een heel schattig duikertje, die begon met salto’s maken in mijn onderbeen en toen helemaal naar mijn keel, waar een soort zwarte dikke plak zat en hij zwom er ook achter. Daarna naar mijn linkerwijsvinger , ik zag een soort groene energie en wilde mijn vinger vasthouden. Toen zwom hij naar de onderkant vh borstbeen waar het beurs voelde en dat werd warm, het voelde heel liefdevol. Als laatste naar mijn hart en daar zag ik hem rechtop gaan “staan” met de armen wijd gespreid in de lucht, een blij gevoel…….Smaakt naar meer :-)) Heel veel dank Joey!!
Dankjewel, Inge! Fijn dat het je in beweging mocht brengen! Liefs