In deze blog wil ik graag met je delen waar het mij, als schrijf- en bewustzijnscoach, werkelijk om gaat. Dat wat mij roept en blijft roepen, passioneert, in beweging zet en houdt, dat wat ik écht met jou wil delen is … de bron, van waaruit alle licht en liefde vertrekt. Innerlijk licht is zichtbaar, ook dat van jou, net zoals het licht dat uit deze bloem schijnt.
Ontdekken van het licht
De ontdekking van het licht in mezelf, maakte mijn pad plots heel helder: dit is wat ik aan de wereld wil teruggeven! Geluk, licht, blijdschap en pure levensvreugde. Als het aan mij lag, zou ik de hele wereld met blijheid willen overgieten. Dat wilde ik als kind al, mensen blij maken, en na een omweg van jaren waarin ik mezelf kwijt was, ben ik weer uitgekomen bij dezelfde passie: mensen bij zichzelf brengen, in verbinding brengen met hun essentie en hun passie, met het licht dat diep vanbinnen in hen schijnt, die bron van waaruit pure blijdschap omhoog borrelt.
*
Wat deed jij het liefst als kind? Wat was de essentie van jou “zijn”? Ga erover schrijven! Ontdek het weer wat jou blij maakte!
*
Schrijven als toegangspoort
Mensen die tot mijn retraites worden aangetrokken, voelen deze onderstroom, ook al heb ik dit nooit eerder expliciet neergeschreven. Aan de oppervlakte is er de wens om te schrijven, maar diep vanbinnen, vaak onbewust, dragen ze de wens om verbinding te maken met hun essentie, hun bron van licht. Om van daaruit weer vorm – soms een hele nieuwe vorm – te gaan geven aan hun leven. Het schrijven is daartoe een ingangspoort, net zoals familieopstellingen, meditatie, schilderen, yoga, … dat kunnen zijn. Het ligt er maar aan wat bij jou past. Het ligt er maar aan van wie jij wil leren. Als je kiest voor mijn retraites is dat omdat ik je iets spiegel of aanreik dat jij nu nodig hebt. Leer, neem mee, en vindt zo je eigen weg.
*
Een stille schrijfretraite is een ideale gelegenheid om weer contact te maken met je essentie. Kijk op Schrijven naar Binnen.
*
Ga de weg naar binnen
De nood aan het terug verbinden met onze essentie, te verbinden met het Licht en de Liefde in ons, is groter dan ooit. Het is ook zo makkelijk kwijtgeraakt: je groeide op tussen veeleisende ouders, of in een gebroken gezin, of tussen familieleden die je overtuigingen en waarden voorhielden die helemaal niet bij je pasten. Voor je het goed en wel besefte, nam je de foute afslag in je leven, de afslag die heet ‘doen wat je denkt te moeten doen om goed te doen, om te beantwoorden aan verwachtingen’.
Zo heb ik ook een foute afslag genomen, jarenlang. Aan de buitenkant hard werkend en succesvol, aan de binnenkant doodgebloed. Gelukkig had het leven het goed met me voor, en stuurde het me tekenen, mentors en leermeester op mijn pad, die me voortdurend kleine duwtjes in de goede richting gaven. ‘Kies een andere weg!’ riepen ze. ‘Ga de weg naar binnen! Wat maakt je gelukkig?’
.
.
Wat maakt je gelukkig?
‘Wat maakt mij echt gelukkig?’ Het antwoord bracht mij terug bij datgene wat mij al gelukkig maakte als kind: het geluk in anderen aanporren, het licht in anderen laten schijnen. Als kind deed ik dat met tekenen (ik heb er honderden uitgedeeld), of met gedichtjes (als puber) en nu doe ik dat dus met alle mogelijke middelen die ik onderweg tegenkom.
Als kind onderhield ik dagelijks contact met ‘de bron’. Toen, in mijn kinderlijke fantasie, heette dat nog ‘meneer God’ en die zag eruit als een mannetje met een lange baard. In werkelijkheid was het ik zelf die telkens communiceerde met mezelf, met die ‘hogere ik’, die bron in mij die me beschermde, en waarin ik me veilig kon voelen.
Tot de dag kwam dat meneer God van zijn troon viel en ik de communicatie met mijn hogere ik stopte, en verviel in onevenwicht, stress, ziekte en depressie.
De stap naar verval gaat zo makkelijk. Griezelig is het ook dat je dan gaat geloven dat jij dat bént: ziek, moe, uitgeput, neerslachtig … en dat er weinig anders meer is dan dat.
*
Innerlijk licht is zichtbaar. Ook dat van jou. En neem dat maar letterlijk.
*
Stap in je licht, het is makkelijker dan je denkt
De stap terug naar het licht is even makkelijk. Echt, geloof me. Die eerste stap op zich is doodeenvoudig. Wat moeilijk is, is de durf opbrengen. Gedachten en overtuigingen die niet bij je passen maar waar je je wel al een leven lang aan vasthoudt, opzij durven zetten. De durf om eindelijk jezelf op de eerste plaats te zetten. De durf om je maskers en ego af te zetten. De durf om je mind uit te schakelen, en je te laten zakken in het voelen, het échte voelen (en daarmee bedoel ik NIET het bad aan emoties die voortkomen uit je gedachten!). De durf ook, om zorg te dragen voor en aandacht te geven aan die hele kwetsbare kern in jou: je innerlijke kind.
Met familieopstellingen (lees ook: 7 veelgestelde vragen over familieopstellingen), bijvoorbeeld, leer ik je weer contact te maken met je innerlijke kind. Onbewust blijven we nog vaak erkenning vragen aan onze onzichtbare ‘ouders’ (lees: werkgever, leraars, mentors). Kunst is om zélf mam en pap te worden van dat kleine kind dat nog in je zit. Zodra jij jezelf werkelijk durft te zien voor wat je bent, stap je een hoger niveau van bewustzijn in. Wat je nooit kreeg of moest missen als kind, leer je aan jezelf te geven. Je leert los te laten wat niet meer bij je hoort.
Geef jezelf terug aan jezelf
Dat wat ook jou blijft roepen, is de bron van licht. Samen gaan we op zoek naar datgene wat het is dat jij in dit leven te doen hebt, en welke vorm je aan jouw essentie kan geven.
Waarvoor kom jij ‘s ochtends je bed uit?
*
*
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Neem ook regelmatig een kijkje op de FACEBOOKPAGINA!
Geef een reactie