Laten we even een spelletje doen:
“Wat je van me weet is … (vul aan).”
Misschien weet je al het volgende over mij:
- dat ik “iets” doe met schrijfmeditatie
- dat ik al jaren ook “iets” doe met (familie)opstellingen
- dat ik heel veel mensen help bij hun innerlijk proces
- dat ik een kei ben in het neerzetten van processen (creatieve & innerlijke processen)
- dat ik een gave heb om mensen met zichzelf en met elkaar te verbinden
- dat mijn hart ligt bij diepgang, zingeving, creatie en persoonlijke ontwikkeling
- dat ik woon op een Grieks eiland
- dat ik een boek schreef (Schrijven naar bewustzijn, ontdek je ware verhaal)
- dat ik vanaf dit najaar een Jaartraining aanbied
- dat ik een tof en verdiepend gratis aanbod heb (je downloadde namelijk al de hele boel)
- dat ik veel nieuwsbrieven uitstuur (soms te veel, want je leest echt niet alles)
- dat ik een behoorlijk pad heb gewandeld
- dat ik tamelijk GEGROEID ben en tamelijk succesvol in wat ik doe
Okayyyyyy… Saai hoor, dit, Joey. Moet ik echt verder lezen?
Zullen we dan nu het spelletje spelen:
“Wat je nog niét weet van mij is … (vul aan)?”
Wat je nog niet weet van mij is:
- dat ik behoorlijk wat keren HEB GEFAALD!
En wat je ook niet weet van mij is hoe dat voor me voelde:
- soms pijnlijk, heel erg pijnlijk zelfs
- meestal normaal – omdat die dingen er nu eenmaal bij horen als je veel wilt leren en experimenteren. Elke behoorlijke onderzoeker in een experimenteel laboratorium heeft wel een keer of twintig ongewild een mini-explosie veroorzaakt, toch?
Van zodra je iets verlangt, of wilt neerzetten, of je nek uitsteekt, of je innerlijk licht schijnt en laat groeien, dan ben je – meestal onbewust – ook ingeschreven voor het Universeel Survivalprogramma dat heet: “Met Vallen en Opstaan”.
The School of Universe tests
Je wordt een magneet voor de gratis TESTS van “The School of Universe”. Echt. Alsof er zo ergens honderden mannetjes in het Universum in het rond marcheren met zo’n gratis testformulieren.
“Laten we maar even testen hoezeer ze het meent met dit nieuwe project.”
“Laten we maar even haar uithoudingsvermogen testen.”
“Laten we haar zelfvertrouwen maar een keer goed ondermijnen.”
“Laten we … .”
En eigenlijk, als puntje bij paaltje komt, zijn al deze vervelende tests, de beste lessen die je kunt leren! De grootste geschenken dus, van The School of Universe. Eigenlijk delen al die mannetjes voortdurend cadeautjes uit!
Snap je? Want elke fout, elk falen, zorgt ervoor dat je GROEIT.
Het roer om
Het schrijven van deze blog werd geïnspireerd door een vraag van een goede vriendin van me, Lonneke Zintel. Zij woont en werkt op een ander eiland, Ibiza, en net zoals ik gooide ze haar leven enkele jaren geleden om en werd een topcoach en kei in wat ze doet.
Die ommekeer in haar leven gebeurde na onze ontmoeting en een verblijf bij mij, in 2015, hier op Ikaria. Voor haar, zo zegt zij, ben ik één van de belangrijkste mentors in haar leven geweest. Met haar deed ik eerder spelenderwijs wat ik nu professioneel aanbied: ik wilde haar gewoon graag het eiland tonen en ik maakte met haar verschillende rondreizen naar magische plekken, en coachte door middel van schrijfmeditatie en opstellingen. Zij op haar beurt kwam me – zij was toen nog website en communicatie professional – bezoeken om me te helpen bij de vernieuwing van mijn website (websiteversie nummer 3, die intussen ook niet meer bestaat).
De sleutel voor je ware missie
Het mooie aan dit verhaal is: de ontmoeting met haar was ook een omslagpunt voor mij. Ik dééd toen, in 2015, nog niet consequent wat ik nu doe (namelijk mensen begeleiden in een transformatieproces). Nu ja, ik deed het eigenlijk al wel, maar ik was me nog niet helemaal bewust van die missie. Het gebeurde voortdurend. Als vanzelf. Maar ik zag het niet helder. Ik zag zelf niet dat daar mijn unieke kracht lag. Maar Lonneke spiegelde me dat in enorme mate. Bij haar was het transformatie XXXXXL. Zij stuurde haar leven halsoverkop een totaal andere richting in.
En dat deed me heel erg nadenken over mijn missie, mijn zielsverlangen, over dat wat ik hier te doen heb op aarde. Dat wat vanzelf gaat, weet je, is dé sleutel voor het vinden van je ware missie.
Maar goed, dit is een verhaal op zich, dat ik absoluut één dezer graag met je deel. Misschien in een podcast van ons beiden 🙂
Succes komt pas na het maken van fouten
Lonneke stuurde me een tijdje geleden, omdat ze een tijdelijke stilstand voelde in haar bedrijf, een whatsapp: “Joey, heb jij wel eens gefaald? Dat inschrijvingen voor workshops of retraites niet lekker lopen? Dat je twijfelt aan jezelf? Heb jij daar ooit last van gehad?”
Toen ik die vraag las, voelde ik instant bakken liefde en zorg van mijn hart naar het hare lopen.
“Natuuuuuuuuurlijk, schat!” schreef ik. “Dat hoort erbij!” En met haar vraag begreep ik dat zij voornamelijk de successen van mijn werk zag, omdat ze me pas is gaan volgen NA mijn meest beroerde mislukkingen.
Ik sprak gelijk vijf lange berichten in, over ondernemen, experimenteren, de blutsen en de builen nemen, en ja, ook de financial disasters.
“Lon, succes komt pas als je geleerd hebt om fouten te maken en weer op te staan. Wat er nu gebeurt met jou, is perfect normaal. Don’t worry, just keep moving.”
Heb ik wel eens gefaald? Ja, natuurlijk!
De eerste keer was in 2012. De laatste keer was de voorbije maand nog, oktober 2022.
Misschien herinner jij het je nog, misschien was je er zelfs bij, maar ik startte in 2012 mijn eerste schrijfweek hier op Ikaria. Het was toen niet “mijn” week, en ook niet “mijn” organisatie, maar wél mijn initiatief, onder de paraplu van de Vlaamse vzw Creatief Schrijven. Ik hád toen nog geen bedrijf, ik was toen simpelweg reizigster ergens onderweg tussen India, Italië en Griekenland. Ik had geen huis, geen werk, maar wel een rugzak, letterlijk, en mijn ervaring en kennis. En ik dacht dat het wel leuk zou zijn om een schrijfweek te organiseren. Dus stuurde ik dat verlangen de wereld in, en kwamen er mensen, en was er de eerste schrijfweek.
Dat was, voor mij, mijn eerste experiment. En dat was een succes!
Maar toen ik wat later zélf een schrijfweek wilde organiseren, onder mijn eigen naam, werd dat een gigantische flop. Heel veel tijd, liefde, energie, geld besteed aan website maken, flyers maken, folders printen, en dit alles naar magazines en kranten en dergelijke sturen … het bracht niets op. Ont-zet-tend veel werk, tijd en geld voor niets. Uiteraard. Logisch. Want wie was ik, een reizende nobody, in de schrijfwekenwereld?
Ik gaf echter niet op, en in 2013 en 2014 volgden nog meer (ditmaal succesvolle) schrijfweken, op het eiland Lesbos en hier op Ikaria. Opnieuw stopte ik ontzettend vele tijd, liefde, energie en geld in de organisatie van de schrijfweken.
En ik maakte voor de tweede maal zelf (!!) een website, vanuit mijn droom van een “Huis voor Rust en Creatie”. Die website werd manamahouse.be, mijn virtuele huis waarin ik schrijfvakanties, schrijfverblijf en balansvakanties organiseerde. Als ik nu terugkijk, schaam ik me voor de hoeveelheid tijd en energie die ik in die website heb gestoken. Voordeel: ik schoolde me in de voor- en achterkant van websites 🙂 Nadeel: ik had mijn energie beter in andere dingen gestoken, want behalve enkele schrijfweken, kwam er nog niet zoveel in beweging. De reden was: ik nam mezelf als ondernemer niet ernstig. Het liefst bleef ik onzichtbaar aan de achterkant. Ik had bovendien niet dóór dat wat ik “spelen” en “experimenteren” en “mijn weg zoeken” noemde, eigenlijk “ondernemen” was!
Durf te falen en te investeren in jouw ondernemerschap
Pas eind 2015, na een zoveelste giga flop (ik organiseerde onder meer een schrijfvakantie in combinatie met dans, maar dat liep voor geen meter) én na de ervaring met Lonneke die me toevalligerwijs een hint richting mijn missie gaf, durfde ik mezelf ernstig te nemen.
Voor het eerst ging ik investeren in het ondernemerschap én in het uitzuiveren en loephelder maken van mijn missie. Dat was voor mij een giga-stap, en super spannend omdat ik daarvoor een grote brok van mijn spaargeld moest inzetten! Ik volgde (dure, vond ik toen, nu kijk ik daar anders naar) trainingen in ondernemen, en ik huurde voor het eerst iemand in die me zou helpen met website, met communicatie en social media. Ik besefte plots: ik hoef het niet alleen te doen!
Van daaruit groeide de stap naar nog meer hulp: een eerste business coach, een eerste groeitraject, een eerste assistente, een tweede assistent, en ga zo maar door. Stap voor stap creëerde ik een klein team om me heen. En ik leerde de belangrijkste les: namelijk om tijdig om hulp te vragen!
Hoe meer hulp ik inschakel en hoe meer ik investeer, hoe meer energie er vrij komt, hoe meer ik leer, hoe meer beweging er is, hoe meer alles wat ik bedenk en in de wereld wil zetten, ook in beweging komt!
Betekende dit dat ik niet meer zou falen? Absoluut niet. Ik bleef en blijf nog steeds fouten maken. En daarover zeg ik: gelukkig maar, want anders zou ik niet meer groeien 🙂
.
En jij? Heb je wel eens gefaald? Hoe ga je daar mee om? Kun je de les eruit leren? Val je dan stil? Of kom je snel weer in actie?
.
Over het ondernemerschap en wat het betekent om te falen én je successen te vieren, deel ik ook alles in de Jaartraining Matrix of Joy. Bedoeling is dat je nog tijdens de training gaat experimenteren, in beweging komt, durft en speelt.
Jaartraining Matrix of Joy
In mijn jaartraining The Matrix of Joy neem ik je mee in een creatieproces naar wedergeboorte. Voel je een roep om met mij en ons een jaar lang samen te werken? Dan kun je je nog aanmelden voor een kennismakingsgesprek. Je plant daarvoor een afspraak in mijn online agenda, of als de beschikbare data je niet passen, kun je me een mail sturen: info@joeybrown.be
.
Benieuwd naar de retreats?
Kijk op Retreats in Griekenland & België
.
Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.
.
Joey Brown is schrijf- en bewustzijnscoach, en auteur van het boek Schrijven naar Bewustzijn, Ontdek je ware verhaal. Ze woont op het eiland Ikaria.
P.S. Wil je graag op de hoogte blijven? Schrijf je dan in voor de NIEUWSBRIEF.
Regelmatig post ik foto’s, schrijfmeditaties en verhalen op INSTAGRAM en ook op mijn FACEBOOKPAGINA! Neem een kijkje, en als je fijn vindt wat je leest, is een duimpje altijd welkom!
Geef een reactie