Wat als je innerlijke kind aan het stuur van je leven zit?

In ieder van ons leeft nog steeds een innerlijk kind. Het is het onbevangen, spontane, creatieve, nieuwsgierige, onschuldige deel in jezelf. Het is ook het kwetsbare deel in jou, het deel waarin de gevoelens, ervaringen en herinneringen uit je jeugd zijn opgeslagen. Het is de zesjarige in jou die – vooral op momenten dat je het niet in de gaten hebt, aan het stuur van je leven kan gaan zitten. Dat kan positief zijn als het gaat om speelsheid, openheid en nieuwsgierigheid. Maar het wordt een heel ander verhaal als dit kind je blokkeert. Onverklaarbare angst, boosheid of vlagen van jaloezie zijn bijvoorbeeld manieren waarop je innerlijke kind je eenvoudigweg kan saboteren, zonder dat je dat eigenlijk wilt. ‘Het gebeurt vanzelf’, zeg je dan, ‘ik kan het niet tegenhouden.’

Herken je dit: je voelt je plots heel angstig, boos of verdrietig

Soms sta je opeens, uit het niets lijkt het wel, als een gek  te schreeuwen. Of je wordt overspoeld door een huilbui, of je krimpt in elkaar van angst en je klemt je kaken stijf dicht omdat je niets meer durft te zeggen. Of je voelt je plotseling extreem verlegen, hulpeloos en klein. Als je dit voelt, is er mogelijk iets in je volwassen leven gebeurd waardoor je wordt terug gekatapulteerd naar een gebeurtenis uit je jeugd. Meestal gebeurt dat onbewust: oude gevoelens van angst, verdriet, woede of schaamte komen naar boven en je laat je daardoor zo overspoelen, dat je niet meer reageert als de volwassen persoon die je bent.

Ik schrijf onbewust, want meestal herinner je je niet wat er destijds is gebeurd. Soms gaat het zelfs over herinneringen van een tijd zelfs nog voordat je leerde praten. Je hebt er dus geen woorden voor, maar de emotie spreekt, omdat die nog steeds in je emotionele brein zit opgeslagen.

Naast alle ervaringen uit je jeugd, bevat je emotionele brein ook jouw reacties daarop: hoe je als kind wel of niet uitdrukking kon geven aan dingen als woede, angst of verdriet, maar ook aan plezier, vreugde en vrolijkheid. Als je als kind nooit uitbundig mocht zijn (je kreeg bijvoorbeeld voortdurend de boodschap dat je “te luid” was), dan zal je als je je daar niet bewust van wordt, als volwassene ook steeds je uitbundigheid afremmen op momenten dat je je eigenlijk luid en vrolijk wilt uitdrukken.

Jouw innerlijke kind of kindbewustzijn

Als het kind-deel in jou, je kindbewustzijn, in je volwassen leven wordt geconfronteerd met iets dat herinnert aan vroeger, zoals bijvoorbeeld een luid slaande deur, of wanneer je onverwachts helemaal alleen in een donkere woonkamer staat, of wanneer je baas plots tegen je staat te schreeuwen, dan wordt er oude emotionele pijn wakker geschud, en reageer je mogelijk vanuit je kindbewustzijn. Zo kan het maar gebeuren dat je in elkaar klapt bij het horen van die deur, dat je staat te trillen van angst in je donkere woonkamer of verstijfd geen woord weet uit te brengen tegen je baas (waarvan je wéét dat het ‘maar’ je baas is, maar toch kan je de verstijving niet onder controle houden). Natuurlijk geldt dit niet voor iedereen in dezelfde mate. Hoe jij reageert, hangt af van hoe jouw opvoeders vroeger op je reageerden, en hoeveel ruimte jij als kind kreeg om je hele scala aan emoties uit te drukken. Klapte jij helemaal dicht als je ouders boos op je werden? Of groeide je op in een eerder ‘vurig’ gezin waarin iedereen elkaar voortdurend met boze woorden om de oren sloeg? Werd jouw mening, jouw verdriet, jaloezie of boosheid gezien, getroost, verwelkomd?

.

Wil jij graag opnieuw samen leren ‘spelen’ met je innerlijke kind? Download het gratis >> e-book “Schrijven met je innerlijke kind” 

.

Een “nee” van je ouders wordt jouw “nee” aan jezelf

Als je ouders en opvoeders (denk aan leraren, buren, familieleden, …) je positief stimuleerden, en je het gevoel gaven dat je goed genoeg was zonder dat je daar iets bijzonders voor hoefde te doen, dan verankert dat gevoel van liefde, veiligheid en geborgenheid zich in je hersenen. Als de liefde die je van je ouders zou moeten krijgen afhankelijk was van voorwaarden – je ouders  zagen je pas staan als je met een goed rapport thuiskwam of het halve huishouden deed – dan verankert zich dat in je hersenen als “ik ben pas waardevol als ik hard werk” of “ik verdien pas liefde als ik ervoor werk”. Kortom, als jouw jeugd getekend was door emotionele armoede, dan weet je niet wat het is om je veilig en gedragen te voelen. Het “nee, je bent niet goed genoeg zoals je bent” van je ouders en opvoeders integreer je dan onbewust als een “nee, je bent niet goed genoeg” naar jezelf. Jij wordt als volwassene de koude, eisende, verwachtende, bestraffende, negerende, afwijzende ouder van jezelf. Je innerlijke kind voelt zich dan voortdurend afgewezen, in de eerste plaats door jou. Het voelt zich gespannen, onveilig, boos en eenzaam, en omdat jij je als volwassene onbewust met dat kind-deel identificeert, voel jij je mogelijk even ‘onzichtbaar’, niet welkom, onrustig en onveilig.

De taal van je innerlijke kind

Zolang je je niet bewust wordt van de aanwezigheid van je innerlijke kind in jou, projecteer je je gebrek aan liefde of aandacht op de ander. Dan spreek je in termen van: “Niemand ziet mij” of “Ik krijg nooit aandacht” of “Ik heb het altijd gedaan”. Je vereenzelvigt je als volwassene volledig met de emoties van dat innerlijke kind. Dat hier je innerlijke kind aan het woord is, herken je aan de woorden niemand, nooit en altijd, die voortkomen uit het ongenuanceerde kindbewustzijn (een kind kan niet relativeren zoals een volwassene dat kan). Als volwassene zou je diep vanbinnen moeten weten dat zulke uitspraken niet kloppen met de werkelijkheid. Als volwassene kun je ook leren om het kind-deel te zien als “maar” een deel van jezelf (je bent méér dan je innerlijke kind), dat om aandacht roept. Aandacht die jij als volwassene kunt geven.

Je innerlijke kind is jouw gids!

Een gelukkig innerlijk kind is tegelijk jouw lichtende gids en innerlijke leidraad, en het zal er daarom ook alles aan doen opdat jij maar goed zorg gaat dragen voor jezelf! Het innerlijke kind verschijnt plots in je dromen, het stuurt je tekens, het blijft je uitdagen, of het blijft ervoor zorgen dat je zodanig veel blokkades en problemen op je pad tegenkomt, dat je uiteindelijk niet anders kán dan het in de ogen te kijken, en de volledige verantwoordelijkheid voor jezelf op te nemen.

Zodra je de moedige stap neemt om dat woeste, lelijke, ongelukkige kind-deel in jezelf in de ogen te kijken, dan pas ben je goed gestart op je pad naar bewustzijn. Ook ik werd gedwongen om, nadat ik jarenlang mijn innerlijke kind negeerde, het in de armen te nemen. Mijn persoonlijke verhaal over de ontmoeting met mijn innerlijke kind, lees je in mijn boek  >> Schrijven naar Bewustzijn, ontdek je ware verhaal.

Inzicht is niet goed genoeg

Maar hoe leer je zelf zorg te dragen voor je innerlijke kind? Inzicht hebben of “het weten” of kunnen beredeneren is niet voldoende. Belangrijk is dat je met het volwassen deel in jou echt aandacht  en tijd gaat geven aan het kind-deel in jezelf. Dat kun je door jezelf bij tijd en stond te knuffelen (met je armen over je heen geslagen), of om een kussen of een knuffel in je armen te knellen. En néén, dat is niet belachelijk of kinderlijk, je kies er als volwassene voor om dat zolang als nodig is, je innerlijke kind de veiligheid en geborgenheid te bieden die het nodig heeft.

Voor je innerlijke kind zorgen kun je ook met >> schrijfmeditatie: een tijdlang kun je bijvoorbeeld dagelijks een half uurtje schrijven met je innerlijke kind. Je vraagt het bijvoorbeeld in een brief wat het vandaag nodig heeft, welke emoties het met je wil delen enz. Op basis van wat je innerlijke kind dan antwoordt, kun je gedurende de dag enkele momenten samen met je kinderlijke kind doorbrengen. Je maakt samen een wandeling of je gaat samen tien minuten “buiten spelen”. Gaandeweg leer je de reacties van je innerlijke kind te onderscheiden van je volwassene, en leer je ook hoe je als volwassene je innerlijke kind kunt beschermen in moeilijke of “bedreigende” (voor het kind) situaties. Door te doen, door actie en handelen, ga je langzaam maar zeker vanuit je totale zelf reageren, en niet meer vanuit de emoties van het kindbewustzijn.

Gratis e-book en luisterboek

Enkele schrijfmeditaties vind je in mijn boek, Schrijven naar bewustzijn, maar je kunt ook mijn >> gratis e-book downloaden: “Schrijven met je innerlijke kind”. Speciaal voor jou maakte ik luisteropnames van de meditaties. Je kunt je dus door mijn stem laten begeleiden terwijl je schrijft.

.

• Je inner child of je rechtstreekse lijntje met je innerlijk weten
• Je innerlijke baby: terug naar de basis van je ontwikkeling

 

.

Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.