Ik schrijf 2011, India. Ik lig heerlijk uitgestrekt op een yogamatje. Links naast me een jonge Indiër, rechts naast me een blonde dame. Ik schat haar ergens midden vijftig. Mijn hoofd grenst aan de voeten van nog een man en mijn voeten grenzen aan het hoofd van een jonge vrouw. We liggen al vijf … [Read more...]
Het is de liefde die we niet begrijpen
Ik begon mijn stappen te tellen toen ik tien jaar oud was. Ik had de gewoonte om erg vroeg op te staan, wanneer mijn ouders nog vast sliepen en ik hen hoorde snurken in de kamer terwijl ik zo stil mogelijk de trap af sloop. Ik telde de treden van de trap. Ik telde ook de seconden: als ik beneden … [Read more...]
Creëren doe je het best met niks
Wanneer ik een retraite start, dan weet ik hoe ik zal starten - namelijk met het zetten van de punt, de punt die tegelijk 'niks' en alles is - maar ik heb doorgaans geen idee waar we uiteindelijk uitkomen. Vanuit de punt starten we de beweging met de lijn, en geven we ons over aan het proces, dat … [Read more...]
Wat er gebeurt als je in duizend stukken uit elkaar valt
Sinds mijn laatste blog is er exact één maand voorbij gegaan. (Voor wie de vorige blog miste: ROUWEN MET PENSEEL, een portret van de ziel.) Een maand waarin alles wat ik dacht te zijn, langzaam afbrokkelde. Ik kwam terecht in een enorme poel van verdriet en rouw. Pijn, pijn, pijn, dat was zowat het … [Read more...]
Rouwen met penseel – een portret van de ziel
De periode tussen kerst en nieuw is vaak, zeker wanneer je in een rouwproces zit omwille van scheiding of overlijden of afscheid van je familie of misschien gewoon omdat je de dappere beslissing nam een nieuwe wending te geven aan je leven, de ergste periode van het jaar. Je mist je liefste, het … [Read more...]