Hoe en waarom werd ik een eilandvrouw?

Tijd, voel ik, om nog eens te vertellen over het Griekse eiland Ikaria, de plek waar ik intussen negen jaar woon. Negen jaar! Dat is een volwaardige cyclus! En het maakt me intussen ook een beetje “Kariotina” of een Ikariotische eilandvrouw.

.

Vaak krijg ik de vraag hoe ik daar zo beland ben? Het antwoord is niet in enkele zinnen te formuleren. Zeker is dat ik hier MOEST zijn, het was geen weloverwogen keuze of zo, het was eerder een roep, van Ikaria zelf. Op een dag hoorde ik haar stem: “Blijf!” En ik luisterde. Ik plantte mijn twee voeten in haar aarde en schoot wortel.

Ik had geen logische verklaring, geen redenen, en in mijn hoofd alleen maar tegenwerpingen. “Maar wat moet ik dan doen hier?” vroeg ik me af.
Antwoord: “ZIJN. De punt zetten van nieuw begin.”

Ikaria, Moederrots

Ikaria daagde me uit, zo voelde ik dat. Haar energie nodigde uit tot transformatie en healing op de diepste lagen. Moederrots noem ik haar, Mother Rock, omdat ze onze oerwonden, en vooral onze moederwond, triggert en heelt. Ze dwong me tot luisteren (naar mijn eigen hart): wat wil je nu echt? En ik nam de uitdaging aan.

Ikaria is én de moeder én de dochter in de zee. Ze is de dochter van de Grote Moeder. Ze is een rechtstreeks doorgeefluik naar de Grote Moeder die ons beschermt en draagt.
En haar mannelijke energie en kracht zit in de rotsformaties, de bergen.
Als ik op Ikaria ben, voel ik alle stukken in mezelf helen.
En dat wens ik ook jou toe.

Hoe ervaar jij je innerlijke moeder?

Heb je je wel eens afgevraagd: wat als je ‘moederloos’ opgroeide, dus zonder de bescherming en geborgenheid van een ‘goede moeder’ om je heen? Heb je wel eens stilgestaan bij het effect dat dat heeft op je volwassen leven, meer specifiek op je intieme relaties? Want de band die we met onze moeders hadden als baby en kind, is de blauwdruk voor hoe (vrij, veilig, geborgen, open …) we in relaties (kunnen, durven) staan.

Hoe veilig voel jij je in intieme relaties? Hoe vrij? Durf jij je hart volledig te openen? Hoe makkelijk is overgave voor je?
Heb je wel eens stilgestaan hoe het voor jou was als baby, in de buik van je moeder?

De innerlijke moeder in mij was emotioneel afgesloten, rigide en een perfectionist. Om te kunnen verbinden (met mezelf, en ook in intieme relaties) heb ik met vallen en opstaan moeten leren om:
te verzachten
te oefenen in overgave
angsten te omarmen
zelfoordeel los te laten
mijn gevoelens te verwelkomen
perfectionisme vrijer te laten
een krachtig-zachte moeder te zijn.

Creatie vanuit de baarmoeder

Op Ikaria voelde ik de vrijheid en geborgenheid om te oefenen, en om fouten te mogen maken op mijn oefenpad.
Ik leerde hier ook om vanuit niets, en met niets, opnieuw te creëren. Create from scratch. Create again from the womb. Ikaria voelde als een veilige moederschoot, alsof ik er in aanraking kwam iets veel ouder, groter, wijzer dan alles wat ik van mezelf kende: de oermoeder. En het voelde leeg van alles. Leeg van oordeel, leeg van moeten, leeg van het-moet-allemaal-perfect.

Eigenlijk schonk ik mezelf een wedergeboorte. In de moederschoot die Ikaria is, mocht de vrouw die ik ben, opnieuw geboren worden.

We zijn duidend dingen

Wie ben ik in deze wereld waar de kleuren helderder zijn?
Wie ben ik in een vreemde taal?
Wie ben ik in een gemeenschap waar je én dagelijks herkend wordt én je je tegelijk vrij als een vogel mag voelen?
Wie ben ik in deze wereld waar heel andere regels gelden?
Wie ben ik zonder verkeer, zonder winkels, reclame en luxe?
Wie ben ik op een eiland van eenvoud?
Wie ben ik?

Ik ben … duizenden dingen, net zoals jij!

Wat ben ik de vrouw die ik negen jaar geleden was dankbaar voor haar moed. Wat bewonder ik haar doorzetting, haar vertrouwen toen het financieel benauwend krap was, haar vertrouwen in het leven, haar vertrouwen in creatie vanuit het niets.

Ook al DENK ik vaak dat ik té bang ben (er zijn zo van die dagen), de jaren op Ikaria toonden me dat hulp altijd om de hoek woont. Hulp is echt overal.

Ik, jij, wij, worden gedragen.
En altijd is er de zee.
Altijd zijn er de golven.
Altijd is er de adem van de wind.

En dat gedragen mogen voelen, en vanuit die gedragenheid de durf en moed vinden om vanuit niets te creëren, is de essentie van wat Ikaria me bracht. Door hier te wonen, herstelde ik mijn verbinding met Haar, de Grote Moeder.

Helen van de moederwond

Tijdens de retreats Matrix of Joy, hier op het eiland Ikaria, werken we in de eerste plaats aan de bewustwording van onze (moeder)wonden. Zo werken we: in respect en liefde voor alles wat gezien, omarmd en geheeld wil worden. We werken naar een wedergeboorte van jou ware zelf, naar verbinding, vrijheid en het gevoel dat je gedragen wordt, en een stevige plek hebt in deze wereld.

Voel jij ook haar roep? Voel je: ik moet daar bij zijn, ik wil deze retreat?

.

WELKOM aan jou, op de moederrots Ikaria! In mei, juni en september zijn er weer de “Verdiepingsweken” of de retreats Deep Dive Matrix of Joy.

.

Benieuwd naar de Deep dive Matrix of Joy?

Voel je dat het tijd is voor jou om nog een laag dieper te zakken in liefde en in vertrouwen? Ben je klaar voor een quantum leap naar een nieuwe matrix? Dan verwelkom ik je graag in de Deep Dive Matrix of Joy, een week retreat op het eiland Ikaria. We gaan aan de slag met schrijfmeditatie en heel veel opstellingen.

Als deze retreat je roept, kun je me vragen om een kennismakingsgesprek. De retreats op Ikaria zijn in kleine groep, met maximum 8 deelnemers per retreat. Veel exclusieve aandacht dus! Je komt terecht in een warme “familie”, een veilige kom waarin jouw proces mag gebeuren.

Geloof me, dit is een reis die je nog lang zal bijblijven. Dit is voor jou als je écht klaar bent voor een radicale shift. 

.

Reageer je graag? Dat kan onderaan deze blog.