"Ik sta terug op een nulpunt", schrijf ik. Als ik de punt neerzet in mijn schrijfboek, VOEL ik dat ook: de pen valt stil in de punt en ik krijg mijn hand nog niet in beweging. En dat is oké. Ik hoef nog niet te bewegen, ik hoef nog niet de lijn te starten. Ik hoef nog niet opnieuw in de actie te … [Lees meer...]
Het is de liefde die we niet begrijpen
Ik begon mijn stappen te tellen toen ik tien jaar oud was. Ik had de gewoonte om erg vroeg op te staan, wanneer mijn ouders nog vast sliepen en ik hen hoorde snurken in de kamer terwijl ik zo stil mogelijk de trap af sloop. Ik telde de treden van de trap. Ik telde ook de seconden: als ik beneden … [Lees meer...]
12.000 Steps a Day Keeps Corona Away
Het is de veertiende dag. Nu ik dat zo schrijf, klinkt het een beetje bijbels zelfs. "En ik zag dat het goed is geweest." Twee weken zelf-quarantaine heb ik achter de rug, hier op het eiland Ikaria, en het houdt nog niet op, want van overheidswege hebben we ook algemeen straatverbod. 12.000 Steps a … [Lees meer...]
Ikaria is geen plek maar een emotie: liefde!
"Alleen maar liefde hoor!" (Mono Agapi Re) staat er op een bruggetje in grote graffitiletters. Hier op Ikaria kán dat nog, zonder berisping of bestraffing, liefde in graffiti op de brug. De liefde die ik op het eiland voel stromen (van Ikaria naar haar bewoners en weer terug), vond ik … [Lees meer...]
Gastblog: “Wakker worden in jezelf is pijnlijk bevrijdend.”
In deze openhartige blog deelt deelneemster Chantal Melijn haar ervaringen over de retraite "Van Inzicht naar Vrijheid" (juni 2017), waarin ze intensief aan de slag ging met zowel familieopstellingen als schrijven. Ook vertelt ze over haar kennismaking met het wonderlijke eiland … [Lees meer...]